BLOG van 21 september van Riny en May tijdens hun Camino waarbij ze aandacht vragen voor kinderen met Cerebrale Parese

De Camino de Santiago / Sint Jacobsroute of Jacobsweg,

Riny: Onze 7e editie loopt ten einde. Een raar gevoel om vandaag de laatste km te maken. En voor het eerst in  drie weken regent het, zoeken mensen een schuilplaats, of transformeren door de lange regencapes in op grote insecten lijkende wezens. Het lijkt de grote emigratie naar het westen. 

Jammer genoeg verricht de diclofenac vandaag geen wonderen; geen enkele stap is pijnvrij. Dat wordt lopen op karakter. Wat een opluchting om de stad in zicht te krijgen en de kathedraal te naderen. Bij het oplopen van het plein een hug aan elkaar ter bezegeling van deze prestatie. 

En dan.......daar midden op het plein daar staan onze mannen.   En hoe........met een grote Nederlandse vlag voorzien van de tekst "van Thorn naar Santiago de Compostela 2.700 km.

 Many miljoens of steps ahead for Sien" staan ze daar als een waardig welkomscomité terwijl het

Limburgs volkslied uit een speaker schalt. Wie had dat verwacht? Binnen no-time trekken ze de aandacht van het publiek. Mensen komen informeren, feliciteren en zelfs doneren. Daar hadden we niet op gerekend, dit wordt ons eventjes teveel en we ontkomen er niet aan om een traan weg te pinken. Wat een onthaal. We maken er een gezellig moment van voordat we de officiéle credential in ontvangst gaan nemen. Dit laatste is een beetje een farce....lopende band werk, afgeraffeld door een medewerker. 

Meer dan 600 km afzien en genieten liggen achter ons. Een avontuur om nooit te vergeten

 

May: De laatste dag van ons avontuur begint met regen. Alle dagen geen regen gezien maar vandaag wel. We schuilen in een gezellig barretje nemen ons ontbijt.

De zon begint te schijnen en we gaan op pad..nog 9,5 km..

Het weerzien met onze mannen is bijzonder en emotioneel.

Een mooie vlag op het plein bij de kathedraal..daar staan ze, wat leuk!!

Nooit gedacht. Mensen geven spontaan giften, we ontmoeten nog pelgrims van onze way.. zo leuk.Iedereen op het plein is blij, opgelucht, uitgeteld, moe maar voldaan. Zo ook wij; het avontuur is volbracht, het projekt is ten einde. Bewondering en trots dat wij dat kunnen.

 

Groetjes May en Riny