“Ik ben vergeten te vertrekken en niemand heeft mij gezegd dat ik weg moest gaan”
In 1971 had men in Aruba bij de Arubaanse wegenbouw een asfaltlaborant nodig voor de uitbreiding van het vliegveld van het eiland. Heythuysenaar Michel Daems , die werkzaam was bij het wegenbouwkundig laboratorium van de Steenbrekerij in Roermond, werd voor deze functie gevraagd en dat leek hem wel iets. Een beetje buitenlandse ervaring opdoen was nooit weg. Het zou een tweejarig dienstverband worden van 1971 tot 1973. Michels ouders en zijn twee broers konden zich daar wel in vinden.
Twee jaar, dat was nog eens te overzien. Hoewel Michel Daems in Heythuysen een grote vriendengroep had en er lid was van carnavalsvereniging De Kwakkert, koos hij voor het Arubaanse avontuur. Daar werd na twee jaar zijn dienstverband stilzwijgend verlengd. Daems: “Ik zeg wel eens: ik ben vergeten te vertrekken en niemand heeft mij gezegd dat ik weg moest gaan.” Van het besluit om op Aruba te blijven wonen en werken, heeft hij nooit spijt gekregen. Enkel voor bezoeken is Michel Daems nog naar Nederland teruggekeerd.
Hij woont komend jaar al een halve eeuw op Aruba waar ooit een verblijf van slechts twee jaar de bedoeling was.
Mijnwerkerszoon uit Heythuysen
Michel Daems: “Ik ben op 25 juni 1948 in Heythuysen geboren. Mijn vader was Sjeng Daems. Hij was afkomstig uit Meyel en mijn moeder was Geertruida Janssen (Trui) en zij kwam uit Roggel. Zij zijn overleden in respectievelijk 1991 en 2002. Ze gingen beiden ‘uitwerken’; vader als knecht en moeder als dienstmaagd. Ze kenden elkaar al van voor de oorlog maar wachtten met trouwen tot 1946.
Mijn vader werkte vroeger voor de familie Gielen-Esser die het Sonnenhuys in Heythuysen schuin tegenover de kerk bewoonde. Later werd hij mijnwerker en hij was een van de mannen die op de hoek van wat nu ‘café den Hook’ is, door busbedrijf Ghielen uit Helden opgehaald werden om ondergronds te gaan werken in de staatsmijn Emma.
Werken op Aruba.
Ik begon eenmaal aangekomen op Aruba met mijn werk in het wegenbouwkundig laboratorium. Na verloop van tijd kwam ik echter in het uitvoerend wegenbouwwerk terecht en mijn loopbaan nam daardoor een andere wending. Eerst werd ik assistent-uitvoerder, daarna uitvoerder en vervolgens hoofduitvoerder. Ik mocht projecten gaan leiden en werd adjunct-directeur en tenslotte directeur van een wegenbouwbedrijf.
Het aannemen van werken lag mij wel en zodoende ben ik, in de tijd dat Aruba door het toenemend toerisme een geweldige ontwikkeling doormaakte, bij heel wat projecten betrokken geweest. In het begin was het hier echt wel wennen voor mij. Je mist toch je familie en je kennissen maar na verloop van tijd wende het leven hier. Ik hield van mijn werk en het leven buiten het werk was en is op Aruba zeer aangenaam.
Aida, een toevallige ontmoeting met verstrekkende gevolgen
Ik leerde mijn vrouw Aida kennen op een dansavond van de Kweekschool die zij bezocht. Aida woonde toevallig langs een weg die wij toen aan het renoveren waren. Het geluk van de wegenbouwer! Van het een kwam en ander en in 1978 zijn we getrouwd. In 1991 is onze zoon Maurice geboren. Hij woont tegenwoordig in Groningen en wij bezoeken hem regelmatig. Als we in Nederland zijn, gaan we natuurlijk ook langs in Heythuysen om bij te praten. Wij onderhouden nog altijd veel contact met Nederland en dat is tegenwoordig, met alle moderne middelen heel gemakkelijk.
In 1988 kochten wij een groot huis op Aruba met 1200 m2 eigendomsgrond. In de loop der Jaren hebben we veel veranderd aan dit huis. Veel aanpassingen hebben we doorgevoerd vanwege het milieu want dat is ook op Aruba een item! Er is dakisolatie aangebracht in verband met de airco’s en er kwam dubbele beglazing. Water wordt tegenwoordig door zonnewarmte verwarmd (solarheating) en we hebben 42 solarpanels, jullie noemen ze zonnepanelen, voor de stroomvoorziening.
‘Ik ben een ‘nieuwsmens’
In onze tuin hebben we veel sier-en fruitbomen en het bijhouden van de tuin en het huis vergt veel van mijn tijd. Maar dat is geen probleem want ik doe dat graag. Ik ben een nieuwsmens en wil goed op de hoogte blijven van wat er in de wereld speelt. Ik lees twee lokale kranten en heb ook een abonnement op de Telegraaf. Heitser nieuws lees ik via de uitgaven van de Heemkundevereniging en in de carnavalskrant van De Kwakkert. Via kabel -t.v. kan ik alle Nederlandse, Duitse, Engelse en Amerikaanse zenders ontvangen.
We wonen dan wel ver weg, maar we zijn dus echt niet verstoken van het Nederlands nieuws.
We vervelen ons helemaal niet hier. Aida heeft een grote familie op Aruba en dat betekent veel familiebezoek over en weer. Ook heb ik door de jaren heen veel contacten op het eiland gekregen die ik blijf onderhouden. Ik was hier net als vroeger in Heythuysen lid van een gemengd zangkoor maar dat ligt jammer genoeg vanwege de Coronacrisis stil.
Na 45 jaren gewerkt te hebben ben ik op mijn 67e met pensioen gegaan. Ik had eigenlijk op mijn 60e kunnen stoppen maar ik voelde mij nog goed en dus heb ik er nog maar 7 jaren aan vastgeplakt.
‘Je leeft hier; je wordt hier niet geleefd’
Aruba is een toeristeneiland dat vooral gericht is op bezoekers uit Noord- Midden en Zuid-Amerika. Er komen echter ook steeds meer Europese toeristen. Door het klimaat is het hier zeer aangenaam wonen. De laagste temperatuur die ik ooit in de bijna 50 jaar dat ik hier ben heb meegemaakt, was 21 graden en de hoogste 37. Er waait altijd een aangenaam verkoelend briesje. Dat is toch heel wat anders dan in Nederland waar het toch vaak koud en nat is, al hoor ik wel dat het klimaat bij jullie verandert. Op Aruba is het altijd zeer aangenaam toeven en niet alleen door het klimaat. Je leeft hier en je wordt hier niet geleefd! Arubanen zijn heel vriendelijke mensen en naast het mooie weer is dat een reden voor veel toeristen om regelmatig het eiland te bezoeken. Wij komen hier echt niets tekort. Vanuit alle delen van de wereld worden spullen geïmporteerd.
Het coronavirus
We hebben nu op Aruba ook te maken met het corona-virus en dat heeft er tot nu hard ingehakt. De grenzen zijn al vrij snel gesloten met als gevolg dat er geen toeristen meer naar het eiland komen. Dit heeft grote economische gevolgen en de Arubaanse regering is bezig om in Nederland en in Europa steun aan te vragen totdat de economie zich weer hersteld heeft. We hadden ongeveer 100 corona gevallen met drie doden. Dat dit vrij laag is, is te danken aan het direct sluiten van de grenzen, het actieve testbeleid van de regering en aan de goede gezondheidszorg op het eiland. De regering wil op een zo verantwoord mogelijke manier de grenzen weer gaan openen om de economie op Aruba weer aan de gang te krijgen.
‘Ik ben eigenlijk geen emigrant’
Als je het op de keper beschouwt, ben ik eigenlijk geen emigrant. Ik ging niet weg met het idee om mij in een ander land te vestigen, integendeel. Het is alleen zo gelopen. Ik heb daar overigens totaal geen spijt van.”
Aruba
Aruba is een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden, gelegen op het Zuid-Amerikaanse continentaal plat in de Caraïbische Zee, op 23 kilometer ten noorden van het schiereiland Paraguaná van de Venezolaanse deelstaat Falcón. Het behoort tot de ABC-eilanden van de Kleine Antillen. Aruba heeft een bevolking van 115.120 (2017) inwoners en met een oppervlakte van 180 km² is het ongeveer even groot als het Nederlandse waddeneiland Texel. Het eiland is vrij droog met weinig van de weelderige tropische vegetatie die in de Caraïben gebruikelijk is.
