Op 11 september 1981 kwam Raven van Dorst ter wereld als hermafrodiet. Omdat volledige tweeslachtigheid bij mensen niet voorkomt wordt meestal de term intersekse gebruikt. Het maakte hoe dan ook geen verschil voor de dokter, die met een natte vinger in de lucht besloot van de baby een meisje te maken dat de naam Ryanne meekreeg. Ze had ook een jongen kunnen zijn. Maar een snelle beslissing was de makkelijker weg. ‘Dan heeft ze later de problemen niet’, was waarschijnlijk de achterliggende gedachte. Maar die problemen kwamen wel. Ryanne hoorde nergens bij op school. Ze probeerde zich aan te passen, maar voelde dat het niet klopte. Het resulteerde in een jarenlange zoektocht naar zichzelf. Met gevoel voor de symboliek van de datum, kwam dit jaar op 5 mei het bericht naar buiten dat Ryanne weer de persoon wilde zijn die ze was voordat er aan haar gesleuteld werd. Geen hij, geen zij. Maar hen, of die. Raven dus.
Natuurlijk had weer iedereen, met of zonder kennis van deze achtergrond, hier een ‘mening’ over. Op de bron van alle wijsheid (Twitter) en het baken der moderne wetenschappen (Facebook) ontstond weer de gebruikelijke opiniediarree. Ik ga het echt niet allemaal herhalen. Vooral omdat ik Raven juist bewonder om de tv-programma’s ‘Nachtdieren’, ‘Het Alternatief’ en nu weer ‘Boerderij Van Dorst’, waarin juist de verbinding tussen mensen centraal staat, normale face to face gesprekken gevoerd worden en waarin daadwerkelijk ook naar elkaar geluisterd wordt. Ook door mensen van wie je op z’n minst verwacht dat ze totaal tegengestelde opvattingen hebben.
Afgelopen week was ik op een bijeenkomst waar een groep enthousiaste initiatiefnemers uit de doeken deed waarom mijn woonplaats gebaat zou zijn met een Burgerraad. Het gaat daarbij om een door loting samengestelde, representatieve dwarsdoorsnede van de samenleving, die beter in staat zou zijn om besluiten te nemen over allerlei politiek gevoelige onderwerpen. In het algemeen belang én voor de lange termijn. Zo’n Burgerraad zou dan daarmee de gemeenteraad bij moeten staan, met ondersteuning van experts en tegen een bijpassende vergoeding. Er zijn al plekken op de wereld waar met het idee gewerkt wordt. Het voert te ver om het hier helemaal uit te leggen. Daar is internet dan wél weer goed voor. Laat ik zeggen dat ik het erg ambitieus vind, maar het zeker een kans zou willen geven. Al was het maar omdat ook in dit geval de polarisatie die ‘social media’ teweeg hebben gebracht, door de initiatiefnemers als een van de drijfveren werd genoemd. Ook hier dus een pleidooi voor de terugkeer van het échte gesprek tussen mensen van alle pluimage, met ondersteuning van échte expertise.
Het zou ook de inmiddels beruchte kloof tussen politiek en ‘bezorgde burgers’ moeten overbruggen. Alle lokale partijen waren dan ook uitgenodigd, maar de politiek zou natuurlijk de politiek niet zijn als er niet meteen alweer flink geprofileerd en geframed werd. Want noemden de initiatiefnemers niet alleen maar ‘linkse’ thema’s als voorbeeld, zoals het klimaat? Net als ik al eerder op deze plek deed, probeerde ik op die bijeenkomst nog eens uit te leggen dat tijdens een overstroming het water heus geen onderscheid maakt in linkse of rechtse huizen. Laten we het er op houden dat de ideeën nog wat moeten landen. Mensen hebben met vernieuwing immers vaak net zoveel moeite als met pluriformiteit…
Of zoals Raven het in een recent interview zei: ‘Iedereen wordt voortdurend ‘genormaliseerd’, net zo lang tot we met z’n allen in één groot binair systeem passen. Ik zeg: we moeten juist de-normaliseren! Jongetje, meisje, zwart, wit, links, rechts: weg ermee. Alles kan, alles mag.’
