Ich bèn erg geveulig väör het waer, mer klage äöver het waer baatj neet. Het kan hoeëgoet get oplóchte. Aeve good geuftj het waer dit jaor zat raeje väör nötte gezichte. Het väörjaor waas te kaod, de bloom op oos proemebuim bevraor, de verse sjäöt van de roeëze ouch. De zomer sjpeeldje de klimaatóntkinners hielemaol in de kaart. Neet det ich d’r eine bèn, mer det het klimaat opwörmtj, waas hie in eder geval neet te merke. Dao waas amper eine goje aovendj väör lekker mèt ein glaeske tot twelf oer boete te zitte. En het waas zoeë naat det de sjlaaj in de haof verozeldje, net wie de boeëne. De lètste zunjig van augustus waas het waer eine ramp, kaod, gries en naat. Ich haaj mich al dieker zök aangedaon, mer aeve good heel ich kaoj veut.
Ich deej mien bèst väör d’r gein króm zin van te kriege. Raar oetdrökking troewes, ‘króm zin’. Doe zoojs verwachte det d’r ouch rechte zin is, mer die zeen ze vergaete oet te vinje. Dae zunjig kwoom ein vrouw aan de däör väör get aaf te gaeve. Ze waas te voot en óndanks häör paraplu waas ze naat geraegeldj, want het wejdje flink. Häör gezicht sjtóng op ónwaer. ‘Van det waer waers se waers,’ foeterdje ze. ‘We treffe het inderdaad neet,’ zag ich. Het is nog te sjlecht väör eine Nejwierter, zag ós mam die oet Ospel kwoom altied.’ De vrouw keek mich mèt ein sjeif gezicht aan. ‘Danke,’ zag ze,‘ het is waal good genóg väör mich?’
‘Bie wieze van sjpraeke,’ probeerdje ich mien gezicht te redde. ‘Doe höbs good lulle,’ sjpoesdje ze. ‘Net wie dae van mich. Dae blieftj op zónne daag gewuen in bèd ligke.’ ‘Det kan hiel gezellig zeen,’ zag ich, ‘teminste, as doe dich d’rbie ligks.’ Det haaj ich baeter neet kinne zègke. ‘Echte kal väör manskaerels,’ zat ze mich op de plaats. ‘Die dinke mer aan ein dink, waer of gein waer. Asof d’r niks angers is as seks. Dao kins se dae van mich altied väör wakker make.’ ‘Ja,’ zag ich, ‘waat ein waer.’
2021, waek 36
