Ellie haaj zich de väörige waek dinsdig ein prachtige route bedachtj aan gene kantj van de Maas väör te fietse. Het waas super waer. In Asselt vónje we ein fietsknouppuntj woeë we de route precies kóste oetzitte. Zoeë kums se dun bie hoes op plaatse woeë se nog noeët bès gewaest. De groeëste sjtökke ginge door bos en veldj. Al gauw kwome we in Zjwame oet achter de papeerfabriek, bie ein brögkske äöver de Zjwaam. Dao goeëdje ein vrouw sjtekke in het water en häöre hóndj haoldje ze d’r oet. Prachtig. Aan de angere kantj van de brögk sjtóng ein vrouw in eine elektriese rolsjtool te wachte. ‘Kintj gae neet d’räöver?’ vroog Ellie. ‘Ich kiek waal oet,’ zag ze. ‘Bedeim kumtj de hóndj d’roet en dan sjötj dae zich oet. Bén ich kletsnaat.’ Het laeve is väöroet dinke. Efeng.
Het waerdje toch al de middig van de scootmobiels. We reje tösse Zjwame en Beesel ein sjtök naeve de Riekswaeg op. Väör ós sjtónge twië scootmobiels. Eine op de fietspaad woeë ein vrouw naeve sjtóng. De angere sjtóng sjeif in de berm woeë eine aoje miens hulpeloos op zoot te haoje. Dae waas negetig jaor, sjadje ich. De vrouw waas jónger. Ze zagte of vroge niks. Dus ich sjtopdje en vroog de vrouw of ze hulp nuedig haje. Det waas natuurlik. De man waas van de fietspaad in de berm gereje en zoot moervast. Zónne scootmobiel is zjwaor, dus ich kreeg hem d’r allein neet oet. Gelökkig kwoom d’r eine jóngere miens naeve. Dae sjtopdje en wool helpe.
Zoeë sjtóng het waegeske aeve laeter weer mèt de naas de goje kantj oet op de fietsepaad. De man en de vrouw wore zeelsgelökkig en bedankdje ederein. ‘Waat gebäordje d’r det gae in berm terecht kwoomtj?’ vroog Ellie. ‘Det weit ich ouch neet precies,’ zag de man. ‘Inèns zoot ich naeve de fietsepaad en zoot ich vast.’ ‘Wore d’r döks nette, jóng vrouluuj in de buurt?’ plaogdje Ellie hem. Hae keek Ellie mèt foenkel-ouge aan, lag ziene wiesvinger väör de móndj en zag: ‘Ssst … neet zègke woeë mien vrouw bie is.’
2021, waek 14
