Bögkeme, ein prachtig Maasdörp, in eine wieje baog geboewdj op eine hoeëge randj. Tösse het dörp en de Maas ligtj ein saort kómp, ein wiedse, aope vlakte mèt weie en natuur. In de zomer is het dao sjoeën wanjele. Sjwinters löptj die vlakte ónger water as de Maas hoeëg sjteit. Dan beginne ze in Bögkeme en de rest van de gemaendje Luedaal te baeje det het geit vreze. Dit jaor waerdje det gebed verhuerdj. Net in het weekend det de vastelaovendj neet door kós gaon, loog in Bögkeme ein prachtige iesvlakte woeë ze in Frieslandj jaloers op zoje zeen gewaest. Dao kós aojerwets waere gesjaatstj. Zelf höb ich neet mètgedaon. Ich kan neet sjaatse. Waal hel loupe mèt eine laepel woeë ein ei in ligktj.
Mien vader waas Bögkemer. Mien moder waas d’r vanaaf häör twelfdje tot aan häör trouwe boeremaagd. As kindj kwoom ich väöl in Bögkeme, neet allein as pap en ich ginge vèsse aan de Maas. Ich kós en kin nog altied väöl miense dao, inclusief de biename. Dao sjtóng het dörp óm bekindj. Ellie zien moder waas ouch oet Bögkeme, het buurmaedje zelfs van mien vader. Ze vertèlde väöl äöver hem. Zoeë väöl det ich het idee kreeg det Ellie en ich väör hetzelfdje geldj broor en zöster haje kinne zeen. Pap en mien sjoeënmoder kwome oet de Hook, ein ziesjträötje van de Baerik mèt twië hoezer. In het aojershoes van mien vader woeëndje tante Mie.
Precies op miene viefdje verjäördaag, käöninginnedaag 1954, ginge mien aojers verhoeze nao de Roggelsewaeg. Ich waas zoeë lang bie tante Mie. In de wei taege-äöver het hoes in de Hook organiseerdje het oranjecomité sjpelkes väör de kinjer. Mèt prieze. Ich ging mèt miene naef en twië nichte mèt, want ich moch mètdoon, ouch al waas ich gein Bögkems jungske. Det verangerdje wie ich de wedsjtried Mèt-ein-ei-in-eine-laepel-loupe wón. De pries waas eine auto. Dae haaj ich gewónne, op miene verjaördaag! Het oranjecomité aevel vónj det ich as Haelens kindj gein recht haaj op de pries en goof mich eine sjpek. Dae höb ich mer trök gegaeve. Ich lös geine sjpek.
