‘Ich draag al jaore gein sjtring mier op vakantie,’ zag de man mèt het pesjtuur van eine reus. Mèt nog veer angere sjtóng ich boete te wachte väör de winkel van de sjlechter. Gelökkig raegeldje het neet, al waas het waal kaod. De man dae al jaore gein sjtring mier droog, waas aan de kal mèt eine angere miens. Dae haaj eine aorjerwetse hangsjnor. Dao zeen miense die zoeë hel kalle det angere häör waal mòtte huere. Dae van die sjtring waas d’r zoeë eine. Ich bekeek hem mich èns en kós mich laevendjig väörsjtèlle det hae gein sjtring mier droog. Ziene boek, zien baovebein en achterwerk wore de sjtring al hiel väöl maote väörbie.
De miens dae loesterdje dach hetzelfdje as ich. ‘Die zulle ouch waal lestig te kriege zeen in dien maot,’ zag hae fien eweg. ‘De reus haaj neet in de gate det de hangsjnor hem eigelik väör de gek heel. Of hae leet het neet merke. ‘Neet te kriege,’ reep hae. ‘Wieväöl wils se d’r höbbe? Plenty, in alle kläöre en in nog väöl groeëter maote as d’r mien.’ De sjnor reageerdje verwónjerdj. ‘Det haaj ich neet gedachtj. Woeë köps se die döbbel XXXL dan? Toch neet in de sjtad.’ De reus wees nao het Oeëste. ‘In Pruses. En dao hoofs se echt neet te zeuke, as se det döks dinks.’
Dae miens haet groeët geliek, dach ich. Ich zooj in zien geval ouch neet äöver het sjtrandj gaon loupe in ein saort veter woeë al die kilo’s äöverhaer kwabbele. Det leet ich aan de Pruse äöver, die verkoupe die sjtrings ouch. ‘Ich höb d’r gein waeze van,’ zag de hangsjnor. ‘Mer ich vinj het versjtenjig det se neet mier in zón fuddelke róndjlöps. Op ein gegaeve moment höbs se de laeftied dao neet mier väör. Ouch vanwaege dien figuur natuurlik.’ De reus keek hem vraemdj aan. ‘Waat haet mien figuur mèt ein sjtring te make?’ ‘Det se noe ein gewuen zjwumbóks dreugs,’ zag de sjnor get ónzeker. ‘In plaats van ein sjtring.’ De reus sjödje de kop? ‘Ein gewuen zjwumbóks? Gein, zuls se bedoele.’
2021, waek 16
