Ich wis det d'r eine pot augurke in de keulkast sjtóng. Dae haaj ich dao eine daag ieder zelf neergezatte, op de twiëdje ruester, achter in de hook, links. Ich kós dae pot bie wieze van sjpraeke mèt de ouge toe pakke. Det wool ich ouch, mer dao waas geine pot. Ich zag niks taege Ellie. Het gebäörtj mich allewiel te dök det ich neet kan vinje, waat mien vrouw efkes later gewuen kan pakke. Det zooj mich dees reis neet äöverkómme, noom ich mich väör. Al mós ich ein väör ein alles in de henj pakke waat in de keulkast sjtóng, ich wool dae pot augurke zelf op taofel zitte. Det waas ein ierezaak. Ich waerdje óngerhandj neet tegooj van michzelf.
Ein paar daag ierder haaj ich thië wille pakke in de kelder. Net väör Kerstmis haaj ich eine väörraod van mien favoriet saort ingesjlage. Kloeëster-thie. 'Echte thië väör dich,' zaet Ellie altied. Ich maendje det d'r nog twië peksjes wore. Mer det waas neet. Dus wie Ellie boeëdsjappe ging doon, vroog ich of het ein paar pekskes wool koupe. Wie Ellie daomèt thoeskwoom brach ich de väörraod nao de kelder. Ich waas óm te verrèkke. Waas ich gek aan het waere? Die twië pekskes thië woeë ich van dach det ze op wore, loge recht väör mien naas.
En noe waas weer zoeë get aan de handj mèt die augurke. Ich haoldje nog twië kier de ganse keulkast äöverhoup. Gein augurk te vinje. Laot sjtaon eine pot. Dao zoot niks angers op as Ellie väörzichtig te vraoge of het de augurke al örges väör haaj gebroektj. Det waas neet. Ich dors het haost neet te zègke det ich drie kier heel good haaj gezóchtj, mer det dae pot neet in de keulkast sjtóng. Ich wis waat ging gebäöre. En det gebäördje ouch. Ellie pakdje de pot bekans zónger te kieke en zag: 'Zit mer op de taofel. We kinne zoeë aete.' Ich haaj geine hónger mier. Het zoot mich niks good. Mesjien kan ich mich mer baeter mèt eine väörraod thië en augurke aanmeldje in het kloeëster.
2019, waek 15
