Ellie en ich make de haof neet wintjerklaor. Pas op het väörjaor rume we de aoj plantje op. Zoeë höbbe we de ganse wintjer veugel in de haof die oos plantje naoloupe op zaod. Het is prachtig väör ein klócht pötters aan het werk te zeen in de lavendel. Mer neet alles kan wachte tot het väörjaor. Van de katalpa beväörbeeldj höb ich jaore geleje ein saort knotwilg gemaaktj. Ich mós waal. Op ein gegaeve moment noom dae boum ein flink sjtök van de haof in besjlaag mèt zien liëghangendje tek die alle kantje op greudje. Ónger het daak van zien groeëte blajer greudje niks mier. Noe sjnui ich hem lètst september, begin oktoeëber as de sapsjtroum sjtil ligktj, gans trök. Daomèt haoj ich de boum in bedwang.
Ein väördeil is ouch det de blajer neet mier door de ganse haof kinne wejje. Det bèn ich lekker väör gewaest. Mèt det sjnuiwerk waas ich bezig wie kleinzoon Cas van 9 jaor op bezeuk kwoom. Aan hem höb ich eine geweljige knecht dae flink aanpaktj. Hae dinktj mèt en veultj zich verantjwaordelik väör waat hae duit. Óngertösse kaltj hae mich de oere van de kop. Dees reis begós hae te vertèlle äöver You-Tub’ers. Die sjiene mèt het make van filmkes väöl geldj te verdene. In Remunj woeëntj volges Cas de allerbèste op det gebied. ‘Det kumtj ouch,’ zag hae ómdet alle gooj You-Tub’ers d’r kleier bie verkoupe.’
Väör hem te teste zag ich: ‘Dus as ich filmkes gaon make woeë ich ein paar gedichte in väörlaes, waer ich ouch riek.’ Hae keek op van zien werk en zag: ‘Det dink ich neet, opa.’ ‘En as ich d’r dan ouch nog zök bie verkoup?’ sjtèldje ich väör. Ouch det zooj niks waere, volges hem. Ich vroog wie hae det zoeë zeker wis. ‘Ómdet de jeugd neet van gedichte hèltj,’ waas het antjwaord. ‘Ouch neet as ich ze väörlaes?’ vroog ich. ‘Zeker neet,’ zag hae. ‘Wie wèts doe det?’ vroog ich. ‘Haet emes dich det vertèld?’ ‘Nae, opa, det weit ich van michzelf. Gedichte zeen saai. En die zök van dich ouch.’
2021, waek 43
