Lies Weisscher (geboren 28 augustus 1929 in Amsterdam) woonde in haar jeugd in verschillende plaatsen in noord- Holland (Haarlem, Castricum, Wormerveer en Amsterdam). Na de oorlog doorloopt ze de Kweekschool (de huidige Pabo). Een schetsboek van de opleiding heeft ze altijd bewaard.
Na de Kweek gaat ze lesgeven op een Lager School, waar ze elke dag een grote tekening op de achterkant van een van de borden maakt. Aan het begin van de dag zwaait ze het bord dan open zodat de leerlingen de tekening kunnen zien. Vaak begint ze de les dan met een praatje over de tekening, een variant op het kringgesprek.
In 1963, Lies is inmiddels getrouwd en heeft drie kinderen, verhuist ze naar Roermond. Daar pakt ze uiteindelijk de draad van het lesgeven weer op en zo staat ze jarenlang op de Kemp voor de klas. In 1991 komt ze in Herkenbosch wonen.
tekst gaat onder afbeelding verder
Als ze stopt met werken komt er tijd voor de hobby’s, waaronder tekenen en schilderen. Ruim 20 jaar volgt ze lessen aquarelleren onder andere bij Ineke Smeets. De dames waarmee ze schildert, vormen een hecht clubje, dat na de lessen jarenlang elke woensdagochtend samen schildert, tekent en aquarelleert bij een van de dames thuis. Soms wordt er een stilleven samengesteld, een andere keer wordt een foto of een plaatje uit een magazine als inspiratiebron genomen.
In toenemende mate vragen kinderen en kleinkinderen aan haar om iets kenmerkends uit hun stad te maken.
Zo worden de Stenen brug en Kathedraal van Roermond, de Peperbus uit Bergen op Zoom, de dom van Utrecht en het Vrijthof van Maastricht geschilderd.Ze maakt voor de achterkleinkinderen ( ze heeft er inmiddels 134 en nummer 14 wordt gedurende de expositie geboren) schilderijtjes met populaire prinsessen- en tekenfilmfiguren.
De laatste tijd gaat haar zicht erg achteruit en lukt het niet meer de potloodlijnen van de schetsen, die ze als hulplijntjes neerzet, te zien, wanneer ze met verf wil beginnen. Lies is daarom overgestapt op acrylverf en zet haar werk wat grover op.
Je kunt haar nog steeds bezig zien in de Huiskamer van Bosscherhof, want sinds begin juni woont ze hier.
Tekst Marianne Velthuis
