In de serie ‘Over de grens’ komen streekgenoten aan het woord die een nieuw bestaan in het buitenland hebben opgebouwd. In deze editie van Hallo Magazine staat Maarten Sillekens (1964) uit Heythuysen centraal. Veel van zijn voorgangers in deze serie emigreerden naar verafgelegen oorden. Maarten Sillekens bleef echter wat dichter bij huis en verhuisde in 1995 met zijn echtgenote Marion en zoontje Fritswilliam naar het Duitse Strinum in de deelstaat Saksen-Anhalt. Het piepkleine plaatsje op ruim 530 kilometer van Heythuysen, telt slechts een honderdtal inwoners waarvan diverse met Nederlandse roots.
We spreken Maarten Sillekens in Heythuysen, waar hij eind augustus met zijn zoon Hielke (20) zijn moeder mevrouw Sillekens-Vossen bezoekt. Ze hebben vanwege de coronapandemie bijna twee jaar lang enkel telefonisch contact met elkaar gehad. Ze zijn heel blij elkaar nu weer in levende lijve te kunnen zien. Het dialect van zijn geboortestreek beheerst Maarten na een kwart eeuw in Duitsland nog altijd prima, al is sporadisch een lichte Duitse tongval hoorbaar.
“Je bent jong en je wilt wat”
“Ja je bent jong en je wilt wat”, antwoordt Maarten Sillekens – fors van postuur maar met een jeugdige uitstraling - op de vraag waarom hij zesentwintig jaar geleden met zijn dan nog kleine gezinnetje naar Duitsland verkaste. Volgens de aan de Hogere Landbouwschool in Dronten opgeleide Sillekens, bood het familiebedrijf van de familie Sillekens aan de Hollander in Heythuysen te weinig mogelijkheden om voor meerdere gezinnen een goed inkomen te genereren en het vergroten ervan vereiste erg grote investeringen. Maarten Sillekens besloot daarom op het aanbod van een vriend in te gaan. Hij reisde naar het voormalig Oost-Duitsland om zich daar te oriënteren op zijn toekomst; en met succes. Sillekens werd er door een grote coöperatie gevraagd de leiding van een omvangrijk melkveebedrijf op zich te nemen. Op dat uitdagende aanbod ging hij in en een definitieve verhuizing naar Duitsland werd een feit. Maarten Sillekens: “Uiteindelijk ben ik nooit een eigen landbouwbedrijf gestart; ik ben altijd in managementfuncties actief geweest. Niet alleen in Duitsland maar ook in Polen heb ik bij grote bedrijven gewerkt. Je moet dan denken aan het managen van gemengde bedrijven met 360 tot 3500 melkkoeien.
Regeneratieve landbouw
“Tegenwoordig houd ik mij bezig met regeneratieve landbouw want ik ben sterk van mening dat de manier waarop wij de laatste tweehonderd jaar onze landbouwgrond bewerken niet optimaal is.
Ons klimaat kan veel beter worden door het toepassen van regeneratieve landbouw.” Dit thema is duidelijk een stokpaardje van Maarten Sillekens die alleen voor een veranderende landbouw, in samenwerking met bewuste consumenten, toekomst ziet.
Ondersteund door fotomateriaal legt hij gepassioneerd uit dat regeneratieve landbouw een term is voor een vorm van landbouw die volgens natuurlijke methodes werkt. Dat betekent in de praktijk: minimale grondbewerking, zorgen voor een maximale bodembedekking, een rijkdom aan soorten en periodieke begrazing door dieren. Door op deze manier te werken, warmt de bodem veel minder sterk op. Koolstof wordt vastgelegd en het klimaat verbetert.
Een bijkomend effect van regeneratieve landbouw is volgens Sillekens, dat de plantaardige productie verbetert en dat het vee aanmerkelijk gezonder wordt. Hierdoor zijn planten, vlees, eieren en melk ook nog eens beter te vermarkten.
“You Tube filmpjes als ‘Kiss the ground’ en ‘It’s not the cow, it’s the how’ geven een verhelderend beeld van deze manier van landbouw”, stelt een gedreven Maarten Sillekens, die tegenwoordig ook als bedrijfsadviseur deze manier van landbouw propageert.
De dorpsschool als woning
De familie Sillekens vertrok in 1995 met één zoontje naar onze oosterburen. Inmiddels mag Maarten Sillekens met zes kinderen met recht ‘vader van een groot gezin’ genoemd worden. Het gezin Sillekens heeft haar intrek genomen in de voormalige school van het kleine Strinum. Gestart op de zolderverdieping en nadat het kleuterklasje en de kinderopvang op de begane grond geen toekomst meer hadden, werd dat gedeelte van het gebouw ook tot woning verbouwd.
De kinderen Sillekens spreken zowel Duits als Nederlands en kunnen ook het Limburgs dialect van hun Limburgse ouders prima verstaan. “Ik voel mij dan ook niet echt Duits of Nederlands”, zegt zoon Hielke, die met zijn vader naar Nederland meegereisd is. “Ik voel mij een echte Europeaan. Hielke heeft een jongere broer met de naam Sietse. Was Maarten Sillekens vroeger een fervente Kameleonlezer? “Ja, dat kan kloppen”, reageert Maarten lachend. Je zult het niet geloven, maar de vriend van onze dochter Heleen heet ook nog eens Gerben en was dat niet die boerenknecht uit de Kameleon?
“So wie es im Wald hinein schallt, so schallt es zurück.”
“We gaan hier echt niet meer weg, we voelen ons hier thuis en we kunnen wel stellen dat wij hier prima ingeburgerd zijn. We wonen in een heel mooie omgeving met prachtige natuur om ons heen. Ooievaars zijn hier bepaald geen zeldzaamheid en roofvogels als de Rode Wouw en de Kiekendief kun je hier met regelmaat zien. De Grote Trap, een grote zeldzame vogel is hier ook weer succesvol uitgezet. Het plaatsje Strinum ligt in het gebied tussen de Elbe en Fläming. Het is een redelijk vlak gebied met uitgestrekte natuurgebieden en veel landbouw. Fläming verwijst naar het Belgische Vlaanderen. Achthonderd jaar geleden werden er Vlamingen naar deze streek gehaald om deze regio met hun vakmanschap vooruit te helpen. Na ‘de Wende’ in 1989 is er opnieuw een contingent landverhuizers uit Nederland hier neergestreken om een nieuwe toekomst op te bouwen en van die groep maken wij deel uit. De meeste dorpsbewoners zijn Evangelisch maar niet al te streng in de leer.”
Maarten Sillekens heeft duidelijk zowel zakelijk als privé zijn draai in Duitsland gevonden. Dat laatste wordt duidelijk wanneer hij enthousiast vertelt over de plaatselijke heemkundevereniging met de naam ‘Heimatfreunde Stri-Ze-Ku’ waarvan hij lid is. Stri is een afkorting van Strinum en de andere twee afkortingen verwijzen naar de plaatsjes Zernitz en Kuhberge. Ieder jaar ontvangt Maarten Sillekens vanuit Heythuysen de kalender van Heemkundevereniging Heitse. Deze kalender bracht hij onder de aandacht van de ‘Heimatfreunde’ met als gevolg dat sinds enkele jaren ook in Strinum een fraaie kalender met deels historische en deels actuele foto’s wordt uitgebracht. Maarten Sillekens is lid van de werkgroep die de kalender samenstelt.
“Vanaf onze start hier voelen we ons door onze Duitse medeburgers geaccepteerd” stelt Sillekens. “Wanneer je zelf in een goede relatie investeert, betaalt zich dat dik en dubbel terug. In Duitsland zegt men dan: “So wie es im Wald hinein schallt, so schallt es zurück.”
En natuurlijk heb ik aan mijn „Alte Heimat Limburg“ heel veel leuke herinneringen en respect voor de mensen overgehouden!”
