In Mesjtreecht op de Mertj sjteit het beeldj van het Mooswief. Ein paar maondj geleje sjtóng ich dao nog aeve bie sjtil. Het kunstwerk is geïnspireerdj op de vrouwe oet de dörpe róndjóm Mesjtreecht die dao vreuger greuntje kwome verkoupe. Het beeldj van het Mooswief is het symbool van de Mesjtreechter vastelaovendj mèt eine houp leedjes en ceremonies die daobie huere. Het waord mooswief haet geine goje klank. Väör het netjes te zègke, ein mooswief is ein sjtevige, gezatte vrouw die duchtig van zich aafkaltj. Neet het fienste type dus. Moostón of moosmem beteikendje hetzelfdje. Det zeen ein paar nötte wäörd in de volkstaal woeë vrouwe mèt waerdje weggezatte. Det zaet get äöver mansluuj. Mer ouch äöver de kèrk, ein echt mannebolwerk woeë vrouwe nog altied amper getèldj zeen.
Volkstaal waas en is neet altied fiengeveulig. En neet allein as het äöver vrouwe geit. Woeëväör het waord moos zich liëntj väör det graof karakter oet te drage, weit ich neet. Emes dae ein groeëte maot möts mós drage, heet in de volksmóndj eine mooskop, of ein mooshöt. Die wäörd wore ouch in zjwang väör miense die get waers van aard wore, of die dóm dinger zagte ómdet ze neet de sjlumste wore. Miense die dök króm zin haje of neet vruntjelik wore, waerdje al gauw aangezeen väör ein zoermoos. As het hiël erg waas waerdje gekaldj van ein richtig zoermoes.
Haet het waord moos dan niks positiefs opgeleverdj in oos taal? Zoeë erg is het ouch weer neet. Van emes dae geldj genóg haet, waertj gezagdj: 'Dae zitj good in het moos.' En as zoeë emes beväörbeeldj ein sjoeën hoes haet geboewdj, weite de dörpsgezètte te melje: 'Det haet hem flink moos gekostj.' Ein 'mooswaord' det ich sestig jaor geleje huerdje van eine klasgenoot oet Häör, höb ich zelf noeët gebroektj. Dae jóng haaj volges eige zègke örges op ein heukske flink sjtaon te kösse mèt ein maedje. Dao begós hae äöver te sjtoefe: 'Det kösse waas lekker sjnoetemoos!' Het waas hem gegundj. Mich mook hae d'r neet lekker mèt. Het waord deej mich te väöl dinke aan mooswief.
2025, waek 11
