ColumnsWerner Bloemers

Column:De vergulde tijd door Werner Bloemers

Midden Limburg

En zoals alle boeken, krantenartikelen, essays, verhalen ware tijdsbeschijvingen zijn, zo is dat ook met columns. Zij vertellen het leven zoals het nu is, met een schuin oog naar het verleden en een knipoog naar de toekomst. Dit besef heerst bij mij en mijn collega’s om een verhaal te vertellen in onze eigen woorden, dat men nu zal herkennen en later weer terug kijken. Ook al is het pas over 200 jaar, net als het boek ‘Madame Bovary’  van Gustave Flaubert.

Ik kijk naar de teletekstpagina 101, naar de NOS-app op mijn IPad en zie dat er weer extra maatregelen aankomen in een coronatijd die al bijna twee jaar duurt. Nóg worden mensen ziek van het virus, nóg rijden de ambulances af en aan, nóg sterven er teveel mensen aan COVID-19 en nóg blijven er veelal ongevaccineerden demonstreren tegen het onrecht dat zich in hun ogen voltrekt.

Ik zag een tijdje geleden die foto op televisie waarin de politie en demonstranten klaar waren om elkaar aan te vallen. Ik keek er met afgrijzen naar, tot ik me bedacht dat dit een mooie scene zou zijn geweest voor een film van de Britse comedygroep Monty Python’s flying circus. Als de regisseur op dat moment ‘cut’ had geroepen met de boodschap: ‘je bril staat niet goed’ of ‘je rits staat open’ dan zou dat, als dat gefilmd was geweest, zeker tot een humoristische ontlading hebben geleid. Het ging overigens niet om een coronademonstratie, maar om een woondemonstratie. Evengoed bekijk ik sommige dingen met een kwinkslag, want de humor moet altijd blijven winnen.

Maar toch, en het is bekend, het kabinet maakt tegenwoordig rare bewegingen die niet altijd even goed onderbouwd zijn. Zou dit wel gelukt zijn in een tijd dat er nog een kabinet-den Uyl, een kabinet-Kok, een kabinet-van Agt of zelfs imaginair gezien een kabinet-Fortuyn was geweest? Zou men dan rustiger en wijzer naar bepaalde maatregelen hebben gekeken waardoor er een betere controle over corona zou zijn geweest? En dat we daardoor minder in een spagaat van gevaccineerden en niet-gevaccineerden terecht zouden komen?

Ik heb me laten vaccineren en heb inderdaad af en toe het gevoel dat er iets ‘heerst’ in mijzelf, maar dat is gewoon mijn stronteigenwijze karakter.

Echter, ik heb ook familie en vrienden die zich niet hebben laten vaccineren en voor die mensen probeer ik ook een lans te breken. Ik begrijp hen. Ze zitten ook in mijn hart, al moet je dat ook weer niet te letterlijk opvatten. Maar ik denk met hen mee en blijf dat ook doen.

Wat kun je eigenlijk doen in deze tijden om het voor iedereen toch een beetje aangenamer te maken? Laat de humor zegevieren, net als in het bovenstaande stukje. Wat heeft men anders toch te verliezen? Types als de driftige Louis de Funés, de stuntelige Peter Sellers, de tietenknijpende Benny Hill (ik mag dat in deze Metoo-tijden toch wel zeggen?) zorgden vroeger altijd wel voor een glimlach. En dan was ’t alleen maar schaterlachen van al die dwaze grappen. Tegenwoordig is er gelukkig ‘Dit was het nieuws’, maar alles gaat zo verrekte snel. Daarom: hou de humor alstublieft vast. Humor is de omgekeerde pijn.

Wie geen pijn in het leven heeft gekend, heeft ook geen humor. 

En het begint vaak gewoon met een beetje zelfspot. Over mijn beperkingen in horen en zien durf ik best zelfspot te tonen. Dat zorgt ervoor dat mensen zich ontspannen. En dat ze heel even in een vergulde tijd leven. De lach, zoals wij die allemaal kennen, mag niet uitsterven. Vertel mekaar ook eens wat vaker een mop, ook al vind je er zelf niks aan.

Papa tomaat liep samen met mama tomaat en het kleine tomatenkindje over straat. Het kindje liep te langzaam, waarop papa tomaat boos wordt en erop trapt. Wat krijg je dan? Juist: ketchup.

 

Werner Bloemers

Mijn naam is Werner Bloemers, geboren in 1972 te Ospel. Ik hoor en zie vanaf mijn 2e levensjaar slecht. Maar heb altijd een goede opleiding gehad en heel wat dingen bereikt. Ik vind het fijn om mijn gedachten en belevenissen van alledag met u te delen. Zodat u meer begrip krijgt voor mensen met een dubbele zintuiglijke beperking.