Elk jaar weer, zie ik weer als een berg op tegen de donkere dagen voor Kerst. Dit jaar duurde het gelukkig minder lang voordat ik weer was gewend aan het korten van de dagen en het lengen van de nachten. Te lang verwent met de vele zonuren van een prachtige zomer en een zomerend najaar. Uiteindelijk moest ik er dan wel aan geloven…de donkere dagen die de naderende Kerst inluiden.
Het liefst zou ik dan als een mol onder de grond een winterslaap houden. Eigenlijk nog niet zo gek bedacht door Moeder Natuur. Elk jaar opnieuw hoor ik dan mensen zeggen, “ja maar, de wisseling van de seizoenen is ook erg mooi!”. Nou, daar denk ik toch anders over. Voor mij mag de winterslaap worden overgeslagen. Zeker omdat we al jaren geen echte winter meer hebben gehad. Niet dat ik zit te wachten op sneeuw en kou, maar bij winter brengt mijn herinnering nog altijd beelden van vroeger naar boven,
zoals die van ‘bloemen op de ramen van je slaapkamer’. Toen hadden we nog geen centrale verwarming
en geloofde ik nog in Sinterklaas. Ik wil niet mijmeren over hoe goed of slecht het vroeger was ten opzichte van nu, maar vroeger gaf Kerst mij toch een ander gevoel. Iets speciaals en mystieks.
Nu gaat Kerst voor veel mensen over vrije dagen, cadeautjes, veel eten en drinken, mooie kleren en familie. Toen waren de donkere dagen wellicht net zo donker en was de Kerstboodschap iets wat mensen nog het gevoel van saamhorigheid gaf. Het gevoel van terugkijken en hoop op wat komen gaat, beter dan wat is. De feestdagen geven mij nu een gevoel van – het moet gezellig zijn – terwijl juist deze dagen voor veel mensen ook erg confronterend kunnen zijn. Het gemis van een geliefde of zekerheid, dat juist dan parten speelt. Maar ook, de aandacht voor het eten, de kleren en cadeautjes, versus de echte aandacht voor elkaar. En daarbij komt ook nog dat ik eigenlijk een hekel heb aan boodschappen doen, vooral in deze tijd.
Wetende dat wereldwijd mensen sterven van de honger, maakt dat ik mijn winkelkar niet wil volladen.
Zolang ik me hiervan bewust ben, besef ik dat ik hierin een keuze heb; meedoen of niet.
Niet dus. Begrijp me goed, iedereen mag natuurlijk doen en laten wat ie wil. En er zijn gelukkig genoeg mensen die wél blij worden van de feestdagen. Zelf eet ik met Kerst heel gewoon, boerenkool met worst. En sinds een aantal jaren hebben we de worst ingeruild voor gehaktballen, wat een feest! De kinderen verheugen zich al dagen op deze combinatie, met een kuiltje in het midden voor de jus. Met dit recept overwin ik de eerste fase van deze donkere periode. Kan ik echt aanbevelen.
En dan is er de jaarwisseling nog. Ook dan weer allerlei gedoe, plannen over de invulling ervan etc. Het zou eigenlijk elke dag – oud-en-nieuw- moeten zijn. Het idee dat iedereen elke dag even stil staat bij hetgeen er om je heen gebeurd en wat dit je brengt. De donkere dagen, lange avonden – het liefst zonder TV en PC – gebruiken om terugkijken op wat goed gaat, lerende van wat fout is gegaan en met vertrouwen de volgende dag tegemoet zien. Dát is voor mij uiteindelijk de meerwaarde van deze donkere dagen. Stilstaan bij de zin van alles, verwerken wat nodig is, voldoende tijd om na te denken en bewustworden van wat nu écht belangrijk is. Kortom, gewoon weer tijd en aandacht voor mensen en dingen die belangrijk voor je zijn. Dit zou ik mijn ‘Kerstgevoel’ willen noemen, als een warme deken om me heen, waarin ik opnieuw besef dat er zonder donker geen licht is.
Een warm, gezond en liefdevol 2019!
