Muziek is niet weg te denken in het leven van Ben Wolters uit Leveroy. Ben is op 14-jarige leeftijd begonnen met het maken van muziek in zijn geboortedorp Melick. Hij is de jongste in een muzikaal gezin van 12 kinderen. Van de acht zonen Wolters speelden er naast vader Wolters maar liefst zeven bij de plaatselijke fanfare. Van een zo’n muziekkorps waren in de jaren zestig enkel jongens en mannen lid. De vier zussen van Ben Wolters hebben dus nooit de kans gekregen zich bij de fanfare aan te sluiten. “Gelukkig is dat nu allemaal anders” zegt Ben. “ Tja, als nagenoeg al je broers muziek maken, is het in mijn geval natuurlijk ook niet zo gek, dat ik zelf ook muziek ging maken.” Ben Wolters maakte vroeger op álles muziek, of het nu een trom, bugel, schuiftrombone of gitaar was, als er maar muziek uit kwam. In 1969 bracht de liefde voor Tiny hem naar Leveroy en in 1975 werd hij lid van fanfare Concordia.
Ben bleef nog een tijd verknocht aan Melick en hij speelde van1975 tot 1980 bij beide korpsen. In Leveroy is hij nog altijd spelend lid en speelt er bas trombone. Al vanaf 1984 heeft hij er een verantwoordelijke taak bij gekregen. Vanaf dat jaar houdt hij zich bezig met het onderhoud van het instrumentarium van de fanfare; een bezigheid die een hobby geworden is, waar hij gedreven over vertelt.
Ben Wolters: “Naast muziek heeft ook techniek mij altijd geboeid. Ik heb 47 jaar met heel veel voldoening als onderhoudsmonteur gewerkt bij de pijpenfabriek van de familie Gubbels in Roermond. Het was echt een fijne baan. De machines in die fabriek waren oud; soms zelfs meer dan 100 jaar oud.
Als er dan iets kapot ging, moest je vaak inventief zijn bij het repareren of bij het vervangen van onderdelen.
Mijn technische kennis komt mij goed van pas bij het onderhoud van de muziekinstrumenten van het korps want daar heb ik nooit een gerichte opleiding voor gevolgd.
“Als de leden zelf wat meer aan onderhoud zouden doen, had ik minder werk”
Problemen met het instrument zijn vaak terug te voeren op gebrekkig onderhoud. Er komt vaak vuil in de instrumenten en vuil gecombineerd met vocht kan leiden tot vastzittende pompjes, ventielen en stembuizen. Ik haal dan zo’n instrument thuis helemaal uit elkaar en zorg er voor dat alles weer naar behoren functioneert. Het is echt een hobby van mij geworden waar ik veel plezier aan beleef en die mij veel voldoening geeft. De muzikant krijgt zijn instrument altijd blinkend gepoetst van mij retour.
Doordat ik dit voor de Leveroyse fanfare doe, bespaar ik de vereniging al jarenlang heel wat geld en dat wordt door de vereniging gewaardeerd. Het laten onderhouden van instrumenten bij een gespecialiseerd bedrijf is echt een grote kostenpost voor veel muziekkorpsen. Fanfare instrumenten kan ik gelukkig nagenoeg allemaal zelf repareren. Je moet bij dat repareren ook vindingrijk zijn.
Bijvoorbeeld het afstellen van een niet goed sluitende klep van een saxofoon doe ik in het donker.
Een klein lampje dat ik op een veer gemonteerd heb, schuif ik voorzichtig in het instrument en zo kan ik dan aan de buitenkant zien waar licht ‘ontsnapt’. Met die kennis kan ik het probleem oplossen. Ook heb ik o.a. speciale statieven gemaakt om gemakkelijk aan een instrument te kunnen werken.
De afgelopen maanden heb ik het duidelijk rustiger gehad omdat de fanfare vanwege de corona uitbraak niet mocht repeteren en er konden ook geen uitvoeringen gegeven worden. Ik vond het dan ook niet verstandig om in de afgelopen periode instrumenten van anderen naar ons huis te halen. Nu wordt alles langzaam weer opgestart en de eerste groepsrepetities hebben plaatsgevonden dus de onderhoudsklussen zullen ook wel weer gaan beginnen.”
Blijf je nog lang de instrumenten van Fanfare Concordia onderhouden?
“Mijn voorganger, Sjra Houben, heeft dit werk gedaan totdat hij het fysiek niet meer kon,” zegt Ben, die over dit antwoord eerst goed moet nadenken. “Zo lang als ik het kan, zal ik het waarschijnlijk blijven doen. Ik heb ook nog niemand op oog die het van mij zou kunnen overnemen omdat dat gewoonweg nog niet aan de orde is. Ik doe het nog veel te graag.”
Fanfare Concordia, die opgericht is in 1929, is zonder twijfel dé grote hobby van Ben Wolters. Hij wordt daarin ondersteund door echtgenote Tiny die lid van het damescomité van de fanfare is.
Naast onderhoudsman van de instrumenten is hij nog op veel andere terreinen binnen de vereniging actief.
Zo is hij lid van de activiteitencommissie en heeft hij jarenlang het slagwerk ‘met de bus van Gubbels’ naar concerten vervoerd. Ook is hij een van de techneuten van het korps die bij evenementen zoals de Bonte Avonden verantwoordelijk zijn voor de opbouw van het podium en de decors. Hij assisteert jaarlijks bij de rommelmarkt die de vereniging organiseert en haalt oud ijzer op. Kortom een vrijwilliger die goud waard is voor deze muziekvereniging!
Door Pieter Knippenberg
