In de serie ‘Over de grens’ komen streekgenoten aan het woord die een nieuw bestaan in het buitenland hebben opgebouwd. In deze editie van Hallo Magazine vertelt Guus Luijten uit Heibloem over zijn Canadees avontuur
Guus Luijten vertrok in februari 2018 na een gedegen voorbereiding vanuit Heibloem naar het Canadese Calgary om daar zijn ultieme droom te verwezenlijken. Guus Luijten (1989) is gepassioneerd van vliegen en hij noemt deze passie dan ook de rode draad in zijn leven. Dat hij ooit zijn droom zou gaan najagen, was dan ook voor niemand een verrassing. Guus woont tegenwoordig in Cochrane, een uit de kluiten gewassen dorp met een kleine veertien duizend inwoners. De prairie grenst in die contreien aan de Rocky Mountains. In Cochrane bewoont Guus, die nu als vliegtuigrestaurateur de kost verdient, de onderste verdieping van een huis met uitzicht op de bergen. In zijn vrije tijd gaat hij graag in zijn nieuwe woonomgeving op pad. “Er is hier genoeg fraais te voet, per auto of met het vliegtuig te zien en te ontdekken en in de weekenden ga ik bij mooi weer geregeld paragliden,” zegt Guus. Hallo Magazine ging met de geëmigreerde oud-inwoner van Heibloem in gesprek.
Passie voor alles wat vliegt
Guus Luijten: “Vanaf dat ik een ‘klein menneke’ was, heb ik altijd al een enorme passie gehad voor alles wat vliegt.
Dat ik van vliegen mijn beroep zou willen maken, lag dus eigenlijk wel voor de hand. Na de Havo heb één jaar Luchtvaarttechnologie gestudeerd in Delft en daarna ben ik een opleiding tot vliegtuigmonteur gaan volgen in Maastricht.
Op Kempen Airport in Budel heb ik tot mijn vertrek gewerkt in het vliegtuigonderhoud. De grote luchtvaart heeft mij nooit zo aangesproken. Vliegen met machines die zichzelf besturen is gewoon niet mijn ding. De kleine luchtvaart staat mijn inziens veel dichter bij het daadwerkelijke gevoel van vliegen en daarin ligt mijn grote interesse.
Vliegbrevet
Hoewel ik van plan was in Nederland mijn vliegbrevetten te behalen met het doel ook in Nederland te gaan werken, zou dat met mijn bescheiden budget een echte uitdaging worden. Daarom ben ik ook naar opties in het buitenland gaan kijken. Vliegen is daar vaak minder duur is dan in Nederland en de werkgelegenheid is er mogelijk wat groter. Tijdens een intensieve zoektocht naar mogelijkheden in het buitenland heb ik naar landen gekeken als Australië en Nieuw Zeeland. Ook heb ik mij georiënteerd in Noord- en Zuid Amerika, Oost Europa en Zuid- Afrika. Vervolgens heb ik tussen de verschillende opties een afweging gemaakt waarbij de kosten, de economie, de taal, de cultuur, en de toekomstmogelijkheden een rol speelden. Mijn keuze viel tenslotte op Canada. Ik spreek de taal, vliegen is er 30 à 40% goedkoper dan in Nederland en er is veel kleine commerciële luchtvaart. Ook het verkrijgen van een visum is er geen probleem.
“We maken kleine oude vliegtuigen weer vliegwaardig”
Aan het leven in Canada heb ik mij gemakkelijk kunnen aanpassen.
De verschillen met Nederland zijn niet zo groot. Na mijn aankomst had het behalen van de nodige vliegbrevetten mijn hoogste prioriteit.
In deeltijd kon ik aan de slag bij het onderhoud van de vliegtuigen van de vliegschool waar ik vliegles volgde. Later ben ik gaan werken voor een bedrijf dat met vliegtuigen gewassen besproeit. Die baan heb ik na een jaar ingeruild voor een baan bij een bedrijfje dat een vriend en oud- collega uit mijn vliegschoolperiode had opgestart. In dit bedrijf restaureren we kleine oude vliegtuigen.
We zijn gespecialiseerd in met doek bespannen vliegtuigen en verrichten ook grote reparaties. Enkele jaren geleden kwamen we een oud vier persoons vliegtuigje uit 1954 op het spoor. Het stond al jaren stof te verzamelen. Een half jaar lang hebben we er in de avonduren en in de weekenden aan gewerkt. Toen was ‘Zippy’ weer een mooi vliegwaardig toestel. Met Zippy heb ik een gedeelte van mijn vliegtraining gedaan en ook heb ik in dit vliegtuig veel rondjes om de kerk gevlogen. Aan het begin van dit jaar hebben wij het vliegtuig verkocht. Op zoek naar een vervanger kwam ik een toestel tegen waar ik altijd al een zwak voor heb gehad. Een Russische Yak-52; een militair trainingstoestel uit de Sovjet periode. Dit toestel stond echter in Florida vlakbij Orlando. In het voorjaar heb ik met een vriend deze Yak zo’n 4000 km dwars door de Verenigde Staten naar Canada gevlogen. Een waanzinnige reis en echt een droom voor mij die uitgekomen is. De Yak staat nu in een hangaar totdat de import geregeld is en al het onderhoud afgerond is. Ik kijk er echt naar uit om ermee te gaan vliegen.
“Mogelijk zit ik hier over vijftig jaar nog, maar ik zie wel hoe het loopt”
Of ik hier de rest van mijn leven blijf is moeilijk te zeggen. Het is natuurlijk zeker een optie. Ik ben hier naar toe gekomen om te leren vliegen en inmiddels vlieg ik hier zelfstandig en ‘det is neet onaeve’. Mogelijk zit ik hier over vijftig jaar nog, maar wie weet hang ik over een paar jaar weer in Heibloem aan de toog. Ik zie wel hoe het loopt.
Als ik echt weg zou willen, kan ik binnen vierentwintig uur ‘thoes’ in Limburg aan de vlaai zitten. Dat is wel een fijn gevoel, want ik mis Nederland en in het bijzonder Limburg natuurlijk wel. Limburg heeft een mooie cultuur die je niet zomaar ergens anders vindt.
Mijn hele verleden ligt er. Ik voel mij nog altijd zeer betrokken bij de kleine en hechte gemeenschap Heibloem waar ik ben opgegroeid. Mijn ouders, broer en zussen zijn allemaal al eens op bezoek geweest en twee keer heb ik bezoek gehad van Heibloemse vrienden. Ook een oom en tante en enkele kennissen uit Heibloem hebben mij hier een bezoekje gebracht.
Moulin Blues
Twee keer ben ik voor vakanties terug naar Nederland geweest. Corona heeft alles een beetje in de war geschopt de afgelopen tijd. In 2023 hoop ik Moulin Blues in Ospel weer eens te kunnen bezoeken.
Temperaturen ver onder het vriespunt
Canada is een mooi land om in te wonen. Het land is zeer uitgestrekt. Borden met het opschrift ‘No gas station next 250 km’ kom je in Nederland niet tegen. Je kunt hier echt de wildernis opzoeken en in niemandsland terecht komen. De natuur en de dierenwereld zijn fantastisch. Die grote afstanden brengen ook nadelen met zich mee. Je moet meer moeite doen om je sociale contacten te onderhouden.
Je vrienden wonen al snel op 50 km afstand. Bij Canada denken mensen vaak aan strenge winters. Dat is niet onterecht. Het kwik zakt hier iedere winter regelmatig ver onder het vriespunt. Meestal is dat maar voor een korte periode. Och het heeft ook wel wat!
De zomers zijn korter dan in Nederland en vaak ruik je hier de bosbranden. Ik heb hier al temperaturen meegemaakt van -40 tot +40 graden! Boodschappen zijn in Canada overigens duurder dan in Nederland. Dat alles neem ik maar voor lief. Ik ben tenslotte naar Canada gekomen voor het vliegen en dat heb ik hier waar kunnen maken,” en met die woorden besluit Guus Luijten zijn emigratieverhaal.
