In de rubriek ‘Over de Grens’ laten we voornamelijk jonge mensen aan het woord die Limburg verlaten hebben om een toekomst op te bouwen in een ander land.
Onze provinciegenoten zijn niet bepaald honkvast. Ze zwermen uit naar alle uithoeken van de wereld. In deze rubriek presenteerden wij al Midden-Limburgers die emigreerden naar landen als Noorwegen, Finland, Griekenland, Hongarije, Engeland, Zwitserland, Italië, Aruba, de Verenigde Staten, Canada, Argentinië, Singapore, Australië en Nieuw-Zeeland.
In deze Hallo Magazine keren we terug naar Australië.
Aan de andere kant van de wereld woont sinds 2018 de in Heythuysen opgegroeide Gwen van Montfort (20-07-1990). Gwen is een dochter van Kitty Gubbels uit Heythuysen en Peter van Montfort uit Maasbracht. Een kleindochter dus van de in Heythuysen en omstreken bekende Crane Sjeng en Crane Nel.
Te weinig uitdaging als kapster?
Gwen van Montfort zal voor velen in Heythuysen, Neer en in Horn waar ze naar school ging, geen onbekende zijn. Zij heeft in de eerste twee dorpen letterlijk heel wat hoofden onder handen gehad alvorens ze verkaste naar het buitenland. Eerst naar Schotland en daarna naar het verre Australië. Na het afronden van de kappersopleiding in Sittard werkte Gwen namelijk enige tijd in een kapsalon in Neer en daarna streek ze neer bij herenkapper Pascal in Heythuysen, waar ze vier jaar actief was. Blijkbaar bood een leventje als kapster in een Midden-Limburgs dorp de reislustige Gwen te weinig uitdaging, klopt dat?
“Toen wist ik al dat ik naar dat land terug zou willen”
Gwen van Montfort: “Ja, dat mag je wel zo stellen. Ik heb altijd graag gereisd en dat ik uiteindelijk in het buitenland ben gaan wonen, mag dan ook geen echte verrassing zijn. In 2013 ben ik voor het eerst helemaal alléén gaan backpacken. Zes weken lang trok ik met een rugzak door Australië. Dat vond ik echt fantastisch. Wat een mooi land! Het was een nieuwe en een geweldige ervaring voor mij. Toen wist ik al dat ik nog eens naar dat land terug zou willen keren. Toch heeft het best nog even geduurd voor ik die stap zou zetten”, vertelt Gwen die momenteel met haar dochtertje Ella op familiebezoek in Nederland is.
“Nu of nooit”
“In 2015 heb ik een eerste grote stap gezet. Ik ben toen naar Schotland verhuisd. Daar heb ik allerlei baantjes gehad. Australië bleef echter steeds in mijn hoofd zitten. Vijf jaar geleden, in 2018 heb ik de knoop doorgehakt. Het was voor mij toen ‘nu of nooit’. Ik heb al mijn spullen verkocht en ben als au-pair naar Melbourne vertrokken. Daar ontmoette ik al snel mijn vriend Stefan en toen wist ik dat ik in Australië zou blijven. Ik heb er nu een administratieve baan op een kantoor, maar ik heb er ook als autoverkoper gewerkt. Ik was heel snel gewend aan het leven in Australië, maar ik ben dan ook iemand die zich gemakkelijk aanpast. Het leven is hier best vergelijkbaar met dat in Nederland, al blijf ik het heel apart vinden dat we hier de kerstboom opzetten bij een temperatuur van 35 graden.
“Binnen een half uur zijn we ook op een prachtig strand. Wat wil je nog meer!”
Gwen en Stefan wonen met hun dochtertje en de hond Diesel in Endeavour Hills. Dat is een voorstad, of zoals Gwen zegt een suburb in het zuid- oosten van Melbourne. Gwen: “De naam Hills zegt het al. Het is er bepaald niet vlak. De straten gaan op en af. Bij ons zul je dus niet snel iemand zien fietsen!
Het is een heel leuke woonomgeving met speeltuintjes voor de kinderen op loopafstand en een winkelcentrum op vijf minuten rijden. We wonen er erg graag en hebben een prachtig uitzicht op de bergen. In een half uur tijd staan we in het centrum van Melbourne en binnen een half uur zijn we ook op een prachtig strand. Wat wil je nog meer!
“Je mist je familie, absoluut”
Jammer genoeg woont mijn familie zo ver weg. Van Nederland naar Schotland vliegen was nog wel te doen, maar Australië is helaas een heel ander verhaal! Het ligt bepaald niet langs de deur en dat maakt het lastig voor familie en vrienden om langs te komen. Helaas.
Mam is met haar partner Thei voor het eerst bij ons geweest afgelopen september na de geboorte van Ella, haar eerste kleindochter. Dat was heel speciaal en super fijn. Je mist je familie absoluut. Zeker nu onze dochter Ella er is. Dan besef je pas hoe ver weg je bent.
Ook al is het tegenwoordig gemakkelijk om contact te houden, het blijft toch anders. Even een knuffel of bepaalde momenten samen delen, dat gaat niet. We hebben hier wel een leuke vriendengroep maar dat maakt het gemis van je familie toch niet goed. Wat dat betreft zou ik graag wat dichter bij wonen. Wie weet wat de toekomst nog in petto heeft”, besluit Gwen haar verhaal.
