De familie van den Goor woont in het hart van Trump county met Amish als buren
Met de artikelenreeks over mensen die een nieuw leven en een nieuwe toekomst buiten Nederland gezocht hebben, gaan we in deze editie naar de andere kant van de wereld. Om precies te zijn naar de Amerikaanse staat Michigan. De in het Limburgse Heel geboren en getogen Geert van den Goor(1964) en zijn echtgenote Gertie (1964) die opgegroeid is in Montfort, verhuisden er in 1999 naar toe. Voor hun vertrek werkte Geert van den Goor thuis op de boerderij en Gertie was actief als verpleegkundige. Het grondgebied van Michigan waar ze nu wonen, ligt zowel in de Grote Merenregio als in het middenwesten van de Verenigde Staten en Michigan grenst in het noorden aan Canada.
Michigan is onderverdeeld in 83 county’s en sommige worden bewoond door grote groepen Nederlandse immigranten, voornamelijk boeren. Veel Dutch-Americans wonen in Grand Rapids en Holland. Geert en Gertie wonen in Marlette en hebben drie kinderen; Anne (1990),Giel (1993) en Lotte (1995). Hallo Magazine ging met het echtpaar via Facebook en mailwisseling in gesprek.
“Een melkquotum kende men hier niet”
Geert en Gertie van den Goor: “In het voorjaar van 1999 zijn wij naar Michigan in de Verenigde Staten verhuisd. In Nederland dachten we geen goede toekomst te hebben in de melkveehouderij. Nadat we meerdere landen overwogen en bezocht hadden, besloten we om ‘de sprong naar Amerika’ te wagen.
Sommige familieleden en vrienden hadden begrip voor onze beslissing, maar anderen dachten dat we helemaal gek geworden waren.
We vroegen en kregen een visum voor de Verenigde Staten. In dat grote land waren er voor ons volop mogelijkheden om een bestaand bedrijf te kopen of om een nieuw bedrijf te starten.
Wij hebben gekozen voor de staat Michigan. De omstandigheden voor de veehouderij zijn hier goed. Er zijn veel kundige akkerboeren die uitstekend voer voor de koeien kunnen verbouwen. Het klimaat is prima voor koeien en er is hier geen schaarste aan water. Maar het doorslaggevende feit voor onze vestiging hier was, dat er hier in tegenstelling tot in Nederland geen melkquotum bestond. Uiteindelijk hebben we een bestaand bedrijf gekocht dat al een paar jaar leeg lag.
Het bedrijf ligt op ongeveer twee uur rijden ten noorden van Detroit.
We wonen in Marlette, het is een klein dorp met een paar duizend inwoners in de ‘duim’ van Michigan. Vanaf het begin waren onze buren zeer behulpzaam en nodigden ons uit voor feestjes en zo; echt een fijn plekje om opnieuw te beginnen. De dichtsbijwonende Nederlander zat op een vol uur afstand, dus als je wat wilde vragen of gewoon wat wilde kletsen, moest je wel naar de buren. Dat heeft ons enorm geholpen om ons hier thuis te voelen.
We zijn ons bedrijf gestart met driehonderd koeien. Door de jaren heen is ons bedrijf flink gegroeid. Twee jaar geleden zijn we een partnership aangegaan met een andere farm en nu melken we op twee locaties ongeveer 5000 koeien. Samen bewerken ongeveer 2000 hectare land.
“Het is hier echt Trump county”
De eerste jaren zijn we niet vaak naar Nederland terug gegaan; dat is ook een heel gedoe met drie kinderen en daarbij hadden we niemand die ons werk op de boerderij kon overnemen. Tegenwoordig is onze situatie echt wel veranderd en ieder jaar bezoekt wel iemand uit ons gezin Nederland. Voor de Coviduitbraak hadden we ook ieder jaar Nederlanders bij ons in Marlette op bezoek; soms voor een hele vakantie en ook wel ooit voor slechts een paar dagen.
We wonen in het hart van Trump county.
Veel mensen op het platteland willen zo weinig mogelijk bemoeienis van de overheid en zoveel mogelijk vrijheid.
Ze vinden het geloof heel belangrijk en Donald Trump heeft daar goed op ingespeeld. Hij spreekt de taal die deze mensen willen horen. Wij praten zo min mogelijk over politiek; het ligt heel gevoelig en er heerst hier een behoorlijke verdeeldheid. We respecteren dat we niet allemaal hetzelfde denken.
Wat ook zeker de moeite van het vermelden waard is, zijn de Amish die hier wonen; best een groot aantal. We zien ze geregeld in hun typische klederdracht met paard en wagen -hun buggy’s - voorbij rijden. De Amish houden het moderne leven bewust op afstand door het vermijden van technologie en nieuws van buiten de gemeenschap. Ze leven vooral van landbouw.
“De verschillen met Nederland zijn groot”
Het leven in Michigan is anders dan in Nederland. Als we op bezoek zijn, merken we wel dat Nederland langzaam veramerikaniseert. Winkels en restaurants zijn hier zeven dagen in de week geopend en ook nog eens vaak dag en nacht. Dat is gemakelijk maar niet echt nodig. Omdat afstanden hier veel groter zijn, gebeurt alles per auto. Drive -tru bij de Mc Donalds, de bank, de apotheek, noem maar op. De werkwijze van banken en het online bankieren lopen zeker twintig jaar achter met Nederland; veel betalingen gaan hier nog met een papieren bankopdracht. Daar begint nu eindelijk eens verandering in te komen. De kerk heeft hier op het platteland een grote invloed en bepaalt mede hoe mensen denken en stemmen.
Buiten de deur eten is hier bijna goedkoper dan zelf koken en dat gebeurt daarom ook veel.
Het rijbewijs halen is hier spotgoedkoop en niet zo’n gedoe als in Nederland. Michigan is bijna zes keer groter dan Nederland en er wonen slechts negen miljoen mensen. Al die drukte in Nederland wordt dus veroorzaakt door het gebrek aan ruimte.
Sinds een paar jaar hebben we een leuke cabin aan Lake Huron met een eigen stukje strand. Je ‘buren’liggen ver genoeg van je af; daar heb je geen last van.Dat is heel wat anders dan met duizenden gelijktijdig op het strand liggen zoals op een warme zomerdag bij Scheveningen. Dat gewone mensen zich zo’n mooi plekje aan het water kunnen veroorloven kun je je in Nederland niet voorstellen. Lake Huron is heel groot. Als je naar Canada wilt zwemmen, zul je vijftig kilometer moeten afleggen!
Inmiddels voelen we ons Amerikaan en als we ooit stoppen met werken, blijven we lekker hier.
Nederland is leuk voor vakantie maar Michigan is na twintig jaar ons thuis.
Onze kinderen zijn hier opgegroeid en hebben hier hun wortels. Waarom zouden we dat achter willen laten?”, besluiten een tevreden Geert en Gertie van den Goor.
