Soms bekruipt me het gevoel, waar doe ik het voor? Al snel realiseer ik me dan, voor alle anderen die wél tevreden zijn, wél geholpen willen worden. Helaas geld ook hier de regel, negatieve ervaringen overstemmen de positieve. Hulpverlening is echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Hulpverlening is wél maatwerk! Maar als een gezin willens en wetens misbruik van je maakt, hoe ga je daar dan mee om?
In al die jaren dat ik dit werk doe is het nu de tweede keer dat ik dit mee maak. Een lastige situatie, die je niet mooier kunt maken dan het is.Voor mijn gevoel rust hier nog steeds een taboe op, alles wordt maar in de zogenaamde doofpot gestopt. Daarom vertel ik mijn verhaal, hef dit taboe op!
Ook de keerzijde mag besproken worden! Familie X krijgt al langere tijd hulp van ons. Steeds wanneer ze er zijn wordt er meer gevraagd, meer verlangt, bijna eisend. Steeds meer krijg ik het gevoel dat bepaalde dingen die gezegd worden niet kloppen.
Vanuit mijn professie ben ik bevoegd om contact op te nemen met een andere hulpverlener van familie X.
Dit gesprek is zeer verhelderend, en bevestigd mijn gevoel. Na overleg met desbetreffende hulpverlener wordt besloten om de situatie aan ons bestuur voor te leggen. Er wordt besloten om per direct de hulp die wij bieden aan familie X stop te zetten. Het is ontzettend moeilijk om van tevoren in te schatten hoe de familie hierop zal reageren. Achteraf gezien had ik dit gesprek beter samen met de andere hulpverlener kunnen voeren. Een wijze les geleerd!
Bij mijn eerste woorden stokt het gesprek, familie X reageert furieus en verbaal agressief lopen ze de deur uit.
De kans om een alternatief aan te bieden is er niet. Gevolg……Familie X gaat alle betrokken hulpverleners en instanties bellen om hun verhaal te doen. Gelukkig sta ik daarmee in nauw contact, en ons wederzijds besluit blijft staan. Hier stopt het voor dit gezin.
Begrijpelijk dat dit geen leuk nieuws is, en dat familie X boos wordt. Jammer genoeg hebben ze dan niet meer het fatsoen om goed te luisteren naar wat het alternatief is. Hun boosheid wordt persoonlijk op mij geprojecteerd. Zelfs zo ernstig dat ik mij genoodzaakt voel om bij de politie aangifte te doen van laster en bedreiging. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Zo zie je maar, ook al wil je met heel je hart goed doen. Je kunt het nooit voor iedereen goed genoeg doen.
Een hulpverlener.
