De zon in het gezicht en de wind door de haren, maar ook het plichtsbesef van iemand die door de regen en de kou z’n ronde doet. Buitenlucht, verantwoordelijkheid en vrijheid, dat is het geromantiseerde beeld zoals menig Nederlander de postbezorger ziet. Iedere dag worden in Nederland zo’n acht miljoen poststukken bezorgd. Daarvan gaan iedere dag een klein deel door de handen van Peter Bidlot uit Heel, sorteerder in Venlo en postbode in Horn.
Op vrijdag 4 november maakte hij zijn laatste ronde en een week later op 11 november nam hij officieel afscheid van PostNL en zijn collega’s. Een bekend gezicht verdwijnt uit het straatbeeld van Horn.
“Officieel ben ik op de elfde van de elfde gestopt,” vertelt Peter Bidlot. “Als je daar nog eens elf plus elf bij optelt kom je precies op vierenveertig, het aantal jaren dat ik bij de post heb gewerkt. Doe je daar nog eens elf plus elf bij, dan kom je op zesenzestig, de leeftijd waarop ik nu met pensioen ben gegaan” Het is duidelijk, Peter heeft iets met het engelengetal elf. Zijn vastelaovesverleden zal daar zeker debet aan zijn.
Bij die laatste bestelronde van Peter Bidlot liet werkgever PostNL zich niet onbetuigd. “Er was zeker meer dan een doosje Merci,” lachte Peter met een knipoog. “Het was een mooi afscheid met bloemen en cadeaus.”
Na twee kortstondige verbintenissen in het bedrijfsleven solliciteerde Peter Bidlot 44 jaar geleden bij het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie, kortweg de PTT. “Omdat ik van zekerheid hou solliciteerde ik voor een baan bij het staatsbedrijf PTT. In die tijd zat je immers als ambtenaar gebeiteld. Ik werd aangenomen al denk ik dat mijn lidmaatschap van de PTT-Harmonie daarbij ook een rol heeft meegespeeld.”
Peter startte in 1978 zijn carrière bij het postkantoor aan de Kloosterwandstraat in Roermond. “Vroeger in Roermond werkte je nog volgens roosters, vroege dienst, avond- en nachtdienst. In de beginjaren heb ik van alles gedaan. Het opmerkelijkste was wel dat ik al gelijk in een splinternieuwe vrachtwagen in Sittard postcontainers moest gaan bezorgen. Ik had nog nooit in zo’n wagen gereden.
Al gelijk bij de eerste rit hield de politie mij aan.
De vrachtwagen had nog een voorlopig kenteken en daar wilden ze het fijne van weten. Dat was mijn eerste ervaring als vrachtwagenchauffeur bij de PTT.”
In 1980 vervolgde hij zijn carrière als besteller in Heel tot 2005 toen kantoor Heel gesloten werd en Peter weer terug verhuisde naar kantoor Roermond aan de Kerkenveldlaan. “In mijn Heel-tijd heb ik nog verschillende mensen wegwijs gemaakt in het bestellersvak. In zijn laatste periode als besteller heeft Pierre Cnoops nog bestellingen gedaan in Heel,” herinnert Peter zich. “We hadden toen een vrij groot rayon met een groot buitengebied, zelfs in Kelpen Oler aan toe.”
In de laatste tien jaar werkte Peter zowel in Venlo als in Heel. Om 04.00 uur gaat de wekker in huize Bidlot. Rond 05.15 uur begint de werkdag in het sorteercentrum in Venlo waar Peter de poststukken sorteert tot ongeveer 10.00 uur waarna hij zijn boeltje bij elkaar pakt en hij na een korte pauze thuis in Heel met zijn bestelronde in Horn begint. Die bestelling varieert afhankelijk van het aantal poststukken van zo’n anderhalf tot drie uur met soms een piek tot vier uur.
In die vierenveertig jaar heeft Peter natuurlijk het een en ander meegemaakt op zijn bestelrondes
. “Ik herinner me dat ik tijdens mijn Roermondse periode bij een nachtbuslichting een hamster met dikke wangen in de brievenbus aantrof.
Iemand had dat beestje in de bus gepropt. Dan schrik je toch wel even. Gelukkig heeft een collega zich destijds over het beestje ontfermd.”
Ook is Peter blij dat hij tijdens zijn rondes bij verschillende bedrijven een open deur vond voor een sanitaire stop. “Ja, ook onderweg roept de natuur wel eens en dan bel je liever niet zo maar ergens aan.”
Na vierenveertig jaar heeft Peter Bidlot besloten om van zijn pensioen te gaan genieten.
“Er staan allerlei veranderingen bij PostNL op stapel waar ik eigenlijk niet zoveel zin meer in heb,” ligt Peter zijn besluit toe. “Daarbij komt dat ik in de afgelopen paar jaar enkele oud-collega’s heb verloren die niet of nauwelijks van hun pensioen hebben kunnen genieten.
Mijn vrouw Marie-Jeanne gaat nu ook met pensioen en dan geef ik er toch de voorkeur aan om samen met haar van onze vrijheid te genieten. Het is mooi geweest,” besluit Peter.
