VerhalenPieter Knippenberg

Over de Grens: Robert de Groot vertrok vanwege de liefde en het avontuur naar Singapore

Heythuysen / Singapore

Wanneer je toekomst niet meer in Nederland ligt

Robert  de Groot (1985) groeide op in Meijel en Heythuysen. Hij ging naar SG Sint Ursula in Horn en studeerde daarna aan de TU in Eindhoven. Zijn studie sloot hij af met een PhD in ‘Electrical Engineering’. Door de liefde voor de Singaporese Elvina waarmee hij al in Nederland samenwoonde en inmiddels getrouwd is en vanwege de aantrekkingskracht van het wonen in het buitenland, verblijft  hij sinds 2016 in de grote metropool Singapore in het zuidoosten van Azië.

De stadstaat Singapore telt ruim vijf miljoen inwoners, wat neerkomt op bijna achtduizend inwoners per vierkante kilometer. De bevolkingsdichtheid is daarmee bijna twintig keer zo hoog als in Nederland.  Robert de Groot, die tweemaal per jaar zijn ouders en zus in Heythuysen probeert te bezoeken, sluit absoluut niet uit ooit terug te keren naar Nederland. Voorlopig ligt zijn toekomst echter in Singapore. Hallo Magazine sprak met hem over zijn leven in Singapore en ook over de lokale aanpak van Covid-19.

 

“Wonen en werken in de duurste stad ter wereld”

Robert de Groot: “ Wonen en werken in Singapore is erg comfortabel. Engels is er één van de officiële talen. Het land is vrij van corruptie en de criminaliteit is erg laag. De meeste dingen ‘werken’ gewoon zoals je het zou verwachten, of misschien zelfs nog iets beter. Ik denk dat, vooral vergeleken met andere Aziatische landen, de cultuurschok voor Nederlanders die hier naar toe komen, minimaal is.

Het leven is hier wel relatief duur. Het schijnt de duurste stad ter wereld te zijn. Met enige aanpassing van je verwachtingen en van je  levensstijl valt dat uiteindelijk allemaal wel mee. Gelukkig is de inkomstenbelasting hier erg laag. De grootste uitschieters qua kosten zijn huisvesting en auto’s.

Een vergunning om een auto te ‘mogen‘ bezitten voor tien jaar kost je 35 duizend Singaporese dollars;

omgerekend zo’n 22 duizend euro en dan moet je de auto zelf en de hoge belastingen nog betalen! Ook alcohol is duur. Een biertje kost al gauw 10 euro.

Ik woon in het noordoostelijke deel van Singapore. Het is een wijk die zo’n 8 à 10 jaar geleden vrijwel nieuw uit de grond gestampt is en waar nu ongeveer 250.000 mensen wonen. We wonen in een flat van zo’n 100 m2  op de 10e verdieping en zijn volledig omringd door hoogbouw. De wijk is zoals bijna heel Singapore erg groen. Er staan veel bomen langs de wegen, tussen de gebouwen en in de parken. Dit wordt (mede) gedaan om de temperatuur op straatniveau enigszins onder controle te houden. Met een tropisch klimaat is het hier het hele jaar door erg warm!

Overdag zakt de temperatuur normaal gesproken niet onder de 30 graden en de minimumtemperatuur over het hele jaar door ligt op een graad of 23. We hebben in huis dus ook geen verwarming, maar uiteraard wel airconditioning!

Ik werk hier bij een grote internationale Britse ‘consultancy firm’, die zich o.a. bezig houdt met energietechniek.

Omdat Singapore  een kleine stadstaat is, richt mijn werk zich vooral op de ‘nabije regio’. Ik ben dus ook vaak (vóór COVID-19 dan) onderweg in landen als Maleisië, Thailand, de Filippijnen, Indonesië en Australië. Op die reizen maak je af en toe hele mooie dingen mee. Verder heb ik ondertussen wel zo’n beetje iedere grote stad in Zuidoost Azië gezien. Dat zijn vaak hele energieke, chaotische plekken; leuk om tijdelijk deel van uit te maken. Wat betreft mijn werk heb ik wel even moeten wennen aan de manier van zaken doen, met name buiten Singapore.

De dingen lopen vaak niet zoals je zou verwachten en beslissingen komen voor een Nederlander vaak op onlogische wijze tot stand.

 

In de Aziatische cultuur is er veel focus op (bestaande) relaties, senioriteit en (het vermijden van) gezichtsverlies.

 

Ontspanning

Singapore is een heel moderne stad. Je doet in je vrije tijd de dingen die je in veel andere steden ook zou doen: een biertje pakken op vrijdagavond, uit eten gaan in het weekend  en af en toe een bioscoopje pakken. Omdat Singapore zo’n mix van culturen kent, is er veel keus in eten. Buiten de deur eten kán erg goedkoop  zijn maar ook heel duur.  In de zogenaamde ‘hawker centers’, verzamelplekken van ‘foodstalls’ die zich ieder slechts op één gerecht toespitsen, eet je de meeste lokale en regionale gerechten voor minder dan 5 S$, zo’n 3 euro.

Verder spendeer ik veel tijd in de weekenden aan het verkennen van de kleine beetjes natuur die Singapore rijk is. In de parken en stukjes jungle van Singapore kom ik regelmatig allerlei ‘wildlife’ tegen zoals apen, krokodillen, slangen ,reptielen van meer dan een meter lang, allerlei tropische vogels en spinnen van meer dan 10 cm groot.

 

“Low crime en zero tolerance in Singapore”

Mede omdat het hier zo’n drukke volgepakte stad is en om de leefbaarheid van de bevolking te garanderen, heeft de overheid echt een ‘zero-tolerance’ beleid tegenover criminaliteit en overlast. Het is echt verbazingwekkend hoe veilig en ‘low crime’ Singapore is. Zakkenrollers lijken niet te bestaan.

Ik heb ooit mijn laptoptas per ongeluk een nacht buiten de voordeur laten staan; stond er ’s morgens nog gewoon!

Mijn fiets hoeft eigenlijk niet op slot, al doe ik er uit gewoonte wel een zware ‘Nederlandse’ ketting omheen. Dat levert mij af en toe verbaasde blikken op.

 

Aan de andere kant heeft Singapore wel de beruchte reputatie gekregen dat het  een ‘ fine city’ zou zijn. De boetes, de ‘fines’ zijn dan ook hoog! omgerekend staan er boetes van zo’n 400 tot 600 euro op dingen als fietsen op de stoep of roken waar dat niet toegestaan is. Zolang jij je aan de regels houdt, is er eigenlijk niets aan de hand. Er is zelfs erg weinig politie op straat te vinden.

Dat geaccepteerde ‘zero tolerance’ beleid blijkt ook tijdens de COVID-crisis zeer effectief te zijn.

Door het snel doorvoeren van maatregelen en door die vervolgens ook streng  te handhaven is Singapore veel ellende bespaard gebleven.

Iets waar Nederland wellicht nog iets van zou kunnen leren. Er zijn hier in het begin relatief veel corona gevallen geweest maar er werd direct heel veel getest. Het aantal nieuwe gevallen per dag is nu al een aantal weken onder de tien en vaak zelfs nul. Mondkapjes zijn overal verplicht, werken moet waar mogelijk vanuit huis, de bekende ‘corona app’ werd hier al in maart uitgerold.

Verder zijn de grenzen grotendeels dicht en is quarantaine (in een hotel) verplicht voor iedereen die (alleen met goede reden) toch het land binnenkomt. Al met al zijn er hier in totaal tot nog toe slechts 27 doden te betreuren als gevolg van Covid-19. Helaas is de situatie in omringende landen als Maleisië en Indonesië totaal verschillend en de grenzen met de buurlanden zullen dus ook nog wel een hele tijd gesloten blijven.

“Het gaat hier echt anders toe dan in Nederland“

De directe manier van communiceren in Nederland ben ik hier nu toch wel gaan waarderen. Communiceren kan hier soms moeilijk en frustrerend zijn. Men is vaak druk is met het ontwijken van conflicten of angstig om iemand voor het hoofd te stoten. Er wordt daardoor soms erg lang om de hete brij heen gedraaid.  Ja en als Nederlander mis je natuurlijk bepaalde Nederlandse gerechten wel;  andijviestamppot en rookworst zijn hier niet te krijgen!

Een groot voordeel van wonen in Singapore is het gemak waarmee je snel en goedkoop door heel Zuidoost  Azië kunt reizen  Zo kun je per auto vrij snel naar Maleisië rijden en daar ben je meteen in een totaal andere wereld. Van jungles naar traditionele ‘kampungs’  tot witte stranden.  De rest van Zuidoost Azië, het noorden van Australië, India en het zuiden van China zijn allemaal bereikbaar in minder dan 4 uur vliegen.  Samengevat: Het leven is hier zo slecht nog niet!”