'Kin ich uch?' vroog de man aan ós. Ellie en ich sjtónge op de mertj väör de kraom van de Viëtnamees. We haje allebei zin in eine loempia. De man waas achter ós in de rie aangesjlaote. Ich vónj het eigelik gein sjlum vraog. Wie móste wae noe weite of hae ós kós? Ich haoldje mien sjouwers op en lèdje mèt ein sjeif oug op of ich al aan de bäört waas. Ellie keek de man vraogendj aan. 'Ich zooj het neet weite,' zag het. 'Ich kin uch in eder geval neet.'
De man drejdje zich get mier nao mich haer, keek mich èns van ónger tot baove aan en zag: 'En toch kin ich uch örges van.'
Ongertösse waas ich aan de bäört en besjtèldje twie loempia's. Eine mèt gewuen en eine mèt sjerpe saus.
'Höbtj gae döks familie in Zjwame?' heel de man aan. 'Ich mót uch örges van kinne, mer ich kan neet thoesbringe woeëvan.' Ich heel de Viëtnamees in de gate. 'Mesjien van Opsporing Verzocht,' zag ich väör mèt eine lóchtige sjlaag van het gezanik aaf te zeen. Mer de man begreep het neet. 'Nae, nae,' zag hae. 'Dao kiek ich noeët haer. Höbs se vreuger bie de Philips gewèrktj?' Ich sjödje van nae. 'Dan toch zeker op de Fuus. Man, ich mót dich örges van kinne. En dien vrouw ouch. Höbtj gae vreuger op dansles gezaete bie Pietje Moors? Ich waer d'r gek van det mich neet invèltj woeë ich uch van kin.'
Ich zag het neet, mer ich waerdje óngerhandj gek van het gedram van dae miens. Gelökkig wore de loempia's klaor. Ellie en ich moke ós aan de kantj väör det gleujheit lekkers väörzichtig op de aete. Mèt de móndj vol dampendje loempia vroog ich blaozendj aan Ellie: 'Zooj dae miens de waeg kwiet zeen?' Ellie maendje van neet. Het noom ein väörzichtig hepke oet ziene loempia wie de man nao ós haer kwoom. 'Sorry, det ich uch nog èns lestig val. Noe weit ich woeë ich uch van kin.' We keke hem allebei vol verwachting aan. 'Ich kin uch nörges van.'
2019, waek 38
