Ellie en ich lepe äöver de mertj. Allerheilige waas in aantocht. Chrisante moke de deenst oet. Dao waas opvallendj min wit. Jaore geleje loog ein graaf mèt bóntje blome d'r mèt Allerheilige väör sjanj bie. Wie groeëter de witte blome toen wore en wie mier blome per pot, wie baeter. Zoeë waas het versjil tösse erm en riek aan de waeldje op ein graaf aaf te maete. Ouch in de doeëd meuktj geldj het versjil. We sjtónge bie eine hanjelier get te kieke en te vergelieke. Eine man naeve ós kóch eine pot mèt klein, gael chrisantjes. Knuipkes. De verkuiper vèsdje hem tösse de anger pöt oet. Neet väörzichtig genóg. Dao brook eine flinke tak aaf.
Hae bekeek de sjaaj en zag taege de klantj: 'Väör half geldj kins se hem mètneme.'
'Good, jóng,' zag de miens. 'Dan is d'r van mich.' Taege ein vrouw naeve hem zag hae: 'Det zuut dae doeëje in zien graaf toch neet.' Ze zoog d'r vraemdj oet en zoeë keek ze hem ouch aan. 'Aoh nae? Woeë wèts doe det van? Bès se al doeëd gewaest, danne?' De man wis niks baeters te zègke as: 'Wiezoeë? Zeen ich d'r zoeë oet?' 'Dao zal ich mer niks op zègke,' antjwaordje de vrouw. 'Wèts se waal zeker det eine doeëje niks zuut? Det zags se net. Höbs se det oeët aan zoeë eine gevraogdj, danne?' Ze keek bekans door hem haer. Ich waerdje sjoew van häör en trok Ellie aan de kantj. Ze haaj ein diek sjpeer paor in de henj woeë ze eder moment mèt kós gaon watsje.
'Nae,' zag de man. 'Ich vraog eine doeëje niks, want dae huertj mich neet en zaet niks trök.' Hae betool de verkuiper mèt gepastj geldj en kreeg ziene blomepot aangereiktj. Wie hae wool wegloupe heel de vrouw hem taege. 'Dus daegene woeë deze pot väör is, zuut niks? Woeëväör zits se blome op zien graaf, danne?' De man keek häör mèt klutsouge aan. 'Woeëväör? Ómdet het Allerheilige is. Daoväör.' De vrouw tikdje mèt eine wiesvinger taege häöre kop en zag: 'En det wètj dae doeëje waal?'
2019, waek 44
