‘Wae zeen gein miense väör eine caravan,’ zag de dame taege de man. Ze sjtónge väör mich, mèt nog drie angere te wachte väör de bekkerswinkel. Op Grapperhaus-aafsjtandj van ein. Binne mochte mer veer klantje tegeliek zeen, op angerhalve maeter. Gelökkig waas het prachtig waer. De man mèt ein opvallendje, korte roete bóks zag: ‘Mien vrouw en ich zeen zeker veer maondj per jaor mèt de caravan óngerwaeges. Heerlik vinje we det.’ De dame trok ein móndj asof ze in ein zoer proem beet. ‘Det zooj väör mich ein sjtraof zeen.’ Ze keek d’r richtig nöt bie. Het kós aan mich ligke, mer häör wäörd klónke ein bietje aafgunstig. Asof ze eigelik juust waal gaer veer maondj van hoes waas, mer het óm ein of anger raeje neet kós. Gein geldj of te min vrie daag. Dae negatieve kal pees neet bie dees dame, in mien ouge.
Ich goof häör ein jaor of viërtig. Ze zoog d’r neet ónaantrèkkelik oet en droog ein sjiek, lóchtig klèdje mèt deur witte sneakers. ‘Ich mót d’r neet aan dinke väör ein weekend mèt John in eine caravan te hoeze,’ ging ze verder. ‘Dae is äöveral vies van. Ein drie sjterre hotel is al te min.’ ‘Wae höbbe het zoeë fijn same,’ zag de man. ‘De daag zeen te kort. Sjmörges effe same poetse, boeëdsjappe doon en dan is de daag gans väör ós. As we èns op de camping blieve väör te röste of te laeze, maak ich altied het aete klaor, borrele we mèt de bure of wanjele get róndj op oos gemaak.
De tied vluugtj gewuen. Zeker noe we eine noewe caravan höbbe mèt alles d’rop en d’raan. De aoje höbbe we ingeruuldj. Det haje we ierder mótte doon, inrule. Dao waers se altied baeter van.’ De dame zuchdje. ‘Ich zooj zónne caravan mesjien waal èns wille probere,’ zag ze, ‘mer John. Dae krieg ich neet mèt, nog mer te zjwiege van det dae zooj poetse, kaoke of wanjele.’ ‘Dan is d’r mer ein remedie,’ zag de man mèt de roete bóks. ‘Gewuen inrule. Dao waers se altied baeter van.’
2020, waek 39
