Het geboortejaar van ons eerste kindje was 1991. Iedereen die voor het eerst een kindje in de armen mag houden, zal zich dit moment als de dag van gisteren herinneren. Wat vliegt de tijd, klinkt oubollig en cliché, maar niemand kan dit ontkennen. Sterker nog, naar mate je ouder wordt, lijkt ook de tijd sneller te gaan. Al mijmerend over dit bijzondere jaar speelt zich in mijn gedachten een levendige film af. Het is de tijd waarin we foto’s nog lieten afdrukken en bewaarde in papieren zakjes, met negatieven erbij. Voor het geval dat. Wisten wij veel dat deze 30 jaar later overbodig zijn en dat we nu deze herinneringen proberen vast te leggen door er een digitale foto van te maken.
In een kringloopwinkel vind ik een boek over dit -voor mij- bijzondere jaar: 1991.
Het jaar waarin ik voor het eerst trotse moeder van een zoon wordt. In dit nu 30 jaar oude boek, lees ik het trieste verhaal van het zoontje van zanger Eric Clapton, die van de 53ste verdieping valt. Eric heeft naar aanleiding van deze vreselijke gebeurtenis, het prachtige lied ‘Tears in Heaven’ geschreven. Wie kent dit lied niet?
En het is ook het jaar waarin operatie Desert Storm begint. De Golfoorlog ter bevrijding van Koeweit en Irak. Ik zie de krantenkoppen nog voor me en de angst voor de toekomst herinner ik me nog als de dag van gisteren. Angst voor de toekomst van mijn prachtige mensenkind?
De ineenstorting van de Sovjet-Unie schreeuwt al weken om voorrang op de voorpagina en wanneer de leiders van de staatsgreep uiteindelijk hun poging opgeven, wordt Boris Jeltsin president.
In voormalig Joegoslavië is het ook onrustig, wanneer Slovenië en Kroatië zich onafhankelijk verklaren. Het begin van een jarenlange oorlog in de Balkan. En in Polen zijn de eerste vrije parlementsverkiezingen. Tja, niet echt een gezellige wereld om in ‘te landen’. Maar heeft niet elke ouder, maakt niet uit in welk tijdperk, angst voor de toekomst van hun kind. Iedere ouder wil nu eenmaal het beste voor hun kind, ook al zijn er veel ongelukken die vanuit een klein hoekje zomaar jouw prille geluk kunnen verstoren.
Met andere woorden op het moment dat je mama of papa wordt, eindigt je jeugd en verlies je jouw onbevangenheid voorgoed.
Uiteindelijk, is dit intussen allemaal geschiedenis en heeft onze zoon al meer dan een kwart eeuw in ‘lui-lekkerland’ en in vrede mogen leven. Wij beseffen ons terdege hoe ‘rijk’ we zijn en hoe waardevol vrede is. Zeker omdat er nu nog steeds veel oorlogen worden uitgevochten en wij momenteel met z’n allen in een lockdown moeten leven, die voor veel mensen als ‘koude oorlog’ wordt beleefd. Gevangen en opgesloten, in vrijheid beperkt en afhankelijk van wat anderen voor ons bepalen. Met al deze gedachten en herinneringen bereid ik de 30ste verjaardag van onze zoon voor.
Door de huidige omstandigheden zal er helaas geen groot feest zijn en zullen we in zeer kleine kring de 30 kaarsjes uitblazen. Vrienden en familie geven op een creatieve manier uiting aan online-felicitaties en leuke filmpjes, ook dit hoort bij dit digitale tijdperk.
Zo zie je maar weer dat wat er ook gaande is, mensen veerkrachtig en creatief genoeg zijn om het leven te nemen zoals het zich aandient.
Wat wij 30 jaar geleden niet konden bevroeden is dat op de geboortedag van onze zoon, precies 28 jaar later, onze eerste kleinkinderen worden geboren! Een gezonde tweeling kondigt zich aan op deze bijzondere dag en dat is natuurlijk voor ons allemaal een Godsgeschenk.
Vanaf dan is het op 18 februari dus dubbel feest! De cirkel is pas echt rond als blijkt dat onze zoon op zijn 30ste ook voor het eerst papa wordt! Net zoals wij 30 jaar geleden trotse ouders mochten worden van een stamhouder, is dit geluk ook hem gegund. Deze ‘His-Story’ kun je echt niet van tevoren bedenken en met veel plezier en dankbaarheid, mijmer ik over het ‘filmmateriaal’ dat zomaar in jaren aan mij voorbij flits. Stiekem geniet ik van de huidige omstandigheden, die mij zomaar veel extra vrije tijd geeft om terug in de tijd te reizen en onze geschiedenis in ons familieboek te schrijven. Voor het nageslacht, hopelijk waarderen ze dit ook. Is het niet nu, dan zeker als ze net zo oud zijn als ik nu ben.
