Vanuit de redactie was men eens nieuwsgierig: hoe doe je dat eigenlijk, op vakantie gaan als je niet goed hoort en ziet?
Per toeval ontdekte ik ergens in een naslagboekje de naam van reisvereniging Sprekend de Wereld in. Deze vereniging werd in 1985 opgericht door Johan Hessing om ervoor te kunnen zorgen dat doven en slechthorenden ook op reis konden gaan. Hij noemde de reisvereniging Sprekend de Wereld in, omdat hij zo aangaf dat doven ook een stem hebben. Dat men dus ook niet om hen heen hoeft te gaan. Vele reizen heeft Johan Hessing inmiddels gemaakt, de meeste hier in Europa en per vliegtuig.
Men ging vaak naar Spanje, Griekenland, Italië … overal waar de reis naar de zon de moeite van het gaan waar is. Maar ook rondreizen, stedentrips en wintersportvakanties zaten in het assortiment.
Middels gebarentaal, rustige spraak en veel humor wist de reisleiding de boodschap tijdens zo’n reis goed over te brengen. Ook op slecht zicht en minder goed kunnen lopen is altijd gelet.
Ik reis al sinds 1994 mee en ga nu een aantal belevenissen die in de loop der jaren zijn gebeurd, opnoemen.
Afrika
Mijn eerste reis in 1994 met Sprekend de Wereld in naar Tunesië. Ik weet nog hoe nerveus ik was, aangezien ik nog niemand kende. Van gebarentaal had ik nog geen kaas gegeten. Tijdens die vakantie leerde men mij vingerspellen en erna ben ik een cursus basis gebarentaal gaan doen. Ik weet nog hoe warm het er was en dat de doven en horenden het er zo goed met elkaar konden vinden. Ze kaartten met elkaar, deden ruige volleybalwedstrijden en waren s’avonds in staat om gezellig met elkaar te kunnen blijven communiceren. Dat zie je tegenwoordig amper meer.
Op een dag gleed ik uit bij de rand van het zwembad als ik iemand in het water wil duwen. Gevolg: een gat in mijn hoofd. Met loeiende sirenes werd ik naar het ziekenhuis gebracht, waar men de wond met mooie hechtingen wist te behandelen.
Noord Amerika
In 1995 ging de reis naar de westkant van de Verenigde Staten. Californië, Arizona, Nevada, Utah … We reden toen 5.000 km met een bus van hot naar her. De chauffeur, Larry Tonks, draaide de godganse dag alleen maar jazz-muziek. Of hij ook even een cassettebandje met Sjeng aon de geng op wil zetten? Ja, is goed. Maar dat was voor hem echt maar eenmalig.
In 1997 ging de reis naar de oostkant (Washington, Boston, New York) en een deel in Canada. Op een dag liep ik met vijf mannen door Washington. We kwamen bij de ingang van het Witte Huis. Een van ons vertelde dat we doof waren. ‘Come on’ zei de guard. We konden gratis in het Witte Huis rondneuzen. In het bezoekersgedeelte hingen fraaie schilderijen van oud-presidenten.
Azië
In 1996 ging ik met een groepje naar Thailand. Een machtige rondreis van drie weken door schitterende gebieden viel ons ten deel. En op zeer veel manieren werden we getransporteerd. Bus, trein, boot, vliegtuig, olifant, benenwagen … ja zelfs bij een mooie vrouw achterop de motor in Chiang Mai.
Tijdens de trek door het oerwoud prikte ik met mijn stok van bamboe in de voet van de gids en gleed ik bijna levensgevaarlijk uit tijdens een kliedernatte wandeling. Een medereiziger wist mij maar net vast te pakken. Na afloop van deze vakantie was ik maar liefst vier kilo afgevallen.
2023
De reis voerde ons dit jaar naar Zuid-Tenerife. Op een dag maken we een uitstapje naar buureiland La Gomera. Als we terug zijn in de haven op Tenerife, raak ik de rest van de groep even kwijt. Een bevallige jongedame neemt me bij de hand en brengt me terug naar hen. Ik weet niet anders te zeggen dan: ‘Hasta la vista, querida!’ (Tot ziens, lieverd!). Ze toont mij de mooiste glimlach van het eiland.
