Onlangs kocht ik gedurende mijn vakantie in Apulië, Italië, een keramieken beeld in de vorm van een paard. Op de rug van het paard heeft de kunstenaar golven afgebeeld met een Griekse boot erop, die een gevecht aangaat. Het doel van het bootje is een vrouwengezicht. Op de Griekse boot vaart de held Odysseus. Een prachtig beeld met een diepe betekenis.
Het is één van de grote Griekse heldenepos, uit de geschreven pen van Homerus. Het verhaal van de listige Odysseus, die Griekse soldaten in de buik van een houten paard, de stad Troje weet binnen te smokkelen. Nadat de stad is gevallen en de Grieken het hebben geplunderd, zeilt Odysseus weer terug naar zijn geliefde Penelope en zijn thuisstad Ithaka. Het wordt een reis van beproevingen, tegenstand door boze Goden en eenogige grote Cyclopen, door listige sirenen (beeldschone zeegeesten, halfgodinnen of nimfen met het hoofd van een knappe vrouw. Red ) die proberen hem te verleiden en de natuur in de vorm van wind, stormen en hoge golven die hem tegenwerken. Maar de liefde voor zijn Penelope is zijn doel. Na 20 jaar kunnen Odysseus en Penelope elkaar eindelijk weer in de armen sluiten. Athene vraagt Eos, de godin van de dageraad, de dag wat langer te laten duren, zodat Odysseus en Penelope kunnen genieten van een lange nacht vol tranen, verhalen en liefde.
Ook op onze eigen levensreis worden we beproefd door stormen en hoge golven. In relationele zin, in een werkrelatie, op financieel vlak of qua lichamelijke en/of geestelijke gezondheid kan het aardig stormen. Soms worden onze doelen bijgesteld. Waar liefde opdroogt gaat ieder zijn of haar eigen weg. Onze levensboot incasseert heel wat slagen. Slagen die je overkomen, waar je niet om vraagt. Je vraagt bijvoorbeeld niet om een relatiebreuk, om kanker of om een kwetsbaar hart. Je wordt ermee geconfronteerd. De kunst is om dan een anker te bezitten, een kompas om je eigen vaarroute te blijven uitstippelen. Voor een mens is dat, denk ik, op de eerste plaats de liefde.
Liefde is de hoeveelheid qualitytime die je doorbrengt met mensen om wie je geeft en die om jou geven. Aandacht en betrokkenheid zijn daarin cruciaal.
Als je tijd met elkaar doorbrengt, draagt ondertussen op je telefoon zitten niet bij aan gezonde relaties. Die krijg je wél als je aandachtig aanwezig bent in het hier en nu en bij de ander.
Een ander element van liefde is vriendelijkheid en vrijgevigheid. Daarnaast is het ook een kunst om, om te gaan met pijnlijke emoties. Dat je die accepteert en omarmt, in plaats van er zo snel mogelijk van af te willen komen. Want als je ze afwijst worden ze juist sterker. Wie pijnlijke emoties onder ogen durft te zien, geeft zichzelf toestemming om menselijk te zijn. In feite is de eerste stap richting geluk, het ongeluk toelaten. Dat laatste is niet gemakkelijk, het vraagt openheid om mensen toe te laten in je hart.
