En ik las ’t zomaar ergens, in de week van 27 juli tot en met 1 augustus is er in de regio Nederweert en Weert de Week van de Limburgse popmuziek. Ik hoop zeker één optreden mee te krijgen, want het is toch alweer een tijdje geleden dat ik een live-optreden mee heb mogen maken. Ja, vorig jaar in augustus of zo was er nog eentje in de Theaterboerderij. Een plek waar je heel relaxed naar mooie muziek kunt luisteren, en waar het allemaal heel eenvoudig kan. Precies zoals het hoort, met een drankje en je gezelschap erbij. Net als het Peelpodium trouwens, maar dat ligt door de corona-crisis ook al een tijdje te wachten tot het weer open kan …
Nederweert en muziek … generaties en generaties muzikanten uit deze regio hebben zich onovertroffen goed weten te stabiliseren om zo hun muzikale talent in wat voor vorm dan ook ten gehore te doen brengen.
Je hebt de verschillende koren, maar ook de soloartiesten en de bandjes. Toen ik in de jaren ’90 op stap begon te gaan met een goed horende vriendengroep, gingen we vaak naar gelegenheden als de Santa Domingo, de Pinnenhof en later de sporthal Nederweert … om dan naar de geweldige bands van weleer te luisteren. Powerslave, Texan Tail, Whatt’s in a name … Het waren vaak enerverende optredens in een prachtige setting met songs die recht voor zijn raap waren. En je leerde er ook stagediven! Maar dan moest je er wel voor zorgen dat men niet opzij ging, mocht je de sprong wagen … anders deed het staartbeentje zo’n verrekte zeer.
Ik ben die mensen van die goed horende vriendengroep voor eeuwig dankbaar dat ze me toen zo goed wisten te begeleiden in de horende wereld. Want zo gemakkelijk ging het beleven van een concert niet. Als er een goede band speelde, moest ik zorgen dat ik ergens voorin te vinden was. Om het beter te kunnen horen en zien.
En deed ik altijd wel een voorgekauwd papiertje in mijn rechteroor, om het gehoor zo een beetje te beschermen. Maar nu zit aan die kant het cochleair implantaat, dus ik hoef niet meer vooraan te staan.
Ik kan het in feite van honderden meters afstand ook wel horen. Als men vroeger iets wilde zeggen, werd ’t vaak opgeschreven op een notitieblokje. Dat laatste hulpmiddel had ik toen ook nodig om de leukste dames het hoofd op hol te laten brengen. Iets wat ik trouwens nog niet verleerd ben …
In de loop der jaren werden de optredens toch wat meer centraler gespreid … Moulin Blues, Raadpop, Outrageous festival, Country Eind … en nog zovelen waarvan de naam mij nu helaas niet te binnen schiet. Maar altijd weer met dezelfde positieve instelling, expertise en beleving die men juist hier in de regio gewend is. Men zei vroeger: ‘Nederweert is net het Volendam van Limburg’, zoveel talent was er! En dat talent, die muzikale ambitie, moet er gewoon blijven en overdraagbaar zijn naar de volgende generaties, wat hedendaags de dag gewoon nog heel goed kan lukken
In deze absurde corona-tijden is muziek nog altijd een heel belangrijke uitvalshoek. Kun je het niet horen, dan de muziek maar keihard aanzetten om het lekker te kunnen voelen. Voor mij is trouwens het gitaarspelen zonder hoortoestellen een uiterst relaxte manier van doen. Het spelen van een gitaar is dankzij het kunnen lezen van noten en tabs voor mij een zuiver te beheersen hobby. Waarin ik mij altijd heel bescheiden opstel tegenover de Nederweerter gitaargoden.
Dus lieve mensen, het lijkt mij geen overbodige luxe om in de week van 27 juli tot en met 1 augustus even sfeer op te gaan snuiven, te luisteren, te ouwehoeren en er uiteindelijk achter te komen dat je met de verkeerde naar huis bent gekomen. Met of zonder mondkapje, dat ligt dan weer in het midden.
