Is dat wel zo? Dat geldt vast niet voor iedereen. Maar in dit geval, mijn geval …. dus kennelijk wel.
Het spannendste wat ik ooit heb gedaan was uit een vliegtuig springen! Gelukkig ging mijn parachute open en kan ik dit dankzij mijn ervaren copiloot nog na vertellen. Maar echt, het moment dat ik op de rand van de open deur van het vliegtuig zit en in het grote luchtledige gat onder kijk, is elke gedachte te laat. Dan zit er niets anders meer op dan overgave en vertrouwen dat het goed komt. De vrije val duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid, terwijl deze in werkelijkheid maximaal 60 seconden duurt. Daarna zit de adrenaline nog dagen later in je lijf.
Zo ook vorige week zaterdag. Ik had me ingeschreven voor een masterclass TedTalks. De belofte van deze masterclass was dat ik met een professioneel filmpje naar huis zou gaan. Nou zo’n filmpje is altijd welkom en helpt mee om mijn passie en werk op een andere manier onder de aandacht te brengen. Dus hup maar weer, op mijn vrije zaterdag aan het werk.
Maar hoe kon ik weten waar ik aan begon! Deze opdracht had ik in elk geval totaal onderschat. Niet dat ik me er geen voorstelling van kon maken, dat wel. Ik ben redelijk geoefend als het gaat om voor publiek te staan en mijn verhaal te vertellen, maar daar had ik die dag heel weinig aan.
De dag werd professioneel begeleid door een dame die ons heel hartelijk begroette en meteen een fijne sfeer kon neerzetten. De deelnemers waren allemaal dames en de meeste kende elkaar niet. Iedereen had er duidelijk zin in! Dus laat maar komen, want wie doet je wat? Nou, daar kwamen we al snel achter. De introductie en uitleg over hoe je een dergelijk filmpje moet opbouwen, zorgde meteen al voor hilarische momenten. Want iedereen had haar eigen beeld en slogan, echter deze werd door de docent eigenlijk al meteen gecorrigeerd.
Dus, weg zekerheid of stokpaardje. Het maken van een TedTalk-filmpje is niet zomaar een kletspraatje, maar kent een aantal belangrijke bouwstenen en aandachtspunten.
We werden dan ook vakkundig en met zachte hand stap voor stap begeleid. Je moet de toehoorder, die jouw verhaal en passie niet kent, in maximaal 5 tot 10 minuten meenemen in je verhaal en proberen de aandacht vast te houden. Nou, ga er maar aan staan. De docent was super enthousiast en wist iedereen zodra er verwarring ontstond, weer uit de knoop te halen. Het begon al bij de eerste bouwsteen.
Ik heb mijn verhaal over mijn werk en passie inmiddels al vaak verteld en de grote uitdaging zit dan altijd in de vraag of het je lukt om de kern ook krachtig neer te zetten in zo’n korte tijd. Het bleek dat dit voor iedereen een grote uitdaging is en dat was ook de eerste opdracht. Als het lukt om de toehoorder te vangen met jouw enthousiasme, kernachtig te zijn en dan ook nog eens authentiek te blijven, zonder dat je jouw verhaal ‘verkoopt’, dan ben je al een heel eind op de goede weg.
De docent gaf steeds een kordate, positieve en concrete feedback, waardoor ik mijn verhaal meteen kon resetten. Zo gaf ze mij meteen bij de eerste bouwsteen een ‘cadeautje’ door mijn slogan op een andere manier te verwoorden waardoor mijn kernboodschap meteen heel krachtig is geworden. “Naoberzorg maakt het leven zinvol”, klinkt veel steviger en dit is wat ik als kernboodschap wil overbrengen.
Daarna konden we ons vervolgverhaal met een maatje oefenen. Ook dit verhaal was qua opbouw niet meteen krachtig genoeg. Oefening baart kunst. Na de lunch begonnen we met het echte werk, de opnames! Iedereen was super zenuwachtig en de adrenaline steeg voel- en zichtbaar. Je kon de sfeer met een mes snijden. Tjonge jonge en ik hoorde mezelf zeggen dat dit eigenlijk nog spannender was dan uit een vliegtuig springen….en dat was voor mij op dat moment ook echt zo.
Maar het resultaat was ongelofelijk en verbluffend, de verhalen waren authentiek, helder en krachtig. Het was een feest van herkenning om bij alle deelnemers de ontlading en trots op hun gezichten te zien en te ervaren hoeveel moed nodig is om jezelf, voor de camera, kwetsbaar op te durven stellen. De opluchting en de blijdschap te delen, omdat het ons één voor één was gelukt om een geweldig mooi filmpje neer te zetten. Een topervaring en maar goed dat we vooraf aan dit avontuur geen idee hadden wat ons te wachten stond.
Dus als je jezelf ook een topervaring gunt zou ik zeggen; spring gewoon eens uit een vliegtuig of maak een TedTalkfilmpje. Je zult hier gegarandeerd een trots en opgelucht gevoel aan overhouden en wellicht dat je dan ook bij jezelf denkt, ‘hoe ouder hoe gekker’!
