De corona crises is vreselijk en laat onze maatschappij op de grondvesten schudden. We weten nog steeds niet hoe dit gaat aflopen en kunnen alleen hopen dat het uiteindelijk allemaal mee gaat vallen. In mijn omgeving zie ik veel spontane initiatieven die de medemens een hart onder riem die steken nu dit hard nodig is. Het openbare leven in Nederland komt langzaam in een heel rustig vaarwater. In de media hoor ik dat de corona crises er toe leidt dat de bouwmarkten en tuincentra juist extra veel bezocht worden. Ik moet erkennen dat ik een van die bezoekers was.
Gedwongen thuiswerken en het schrappen van heel veel vergaderingen en overleggen leidt bij mij tot meer vrije tijd en daarmee met lentekriebels. Ik zit meer in de tuin in het lentezonnetje te werken door veel te bellen en te mailen. In de tuinen om mij heen hoor ik ook dat er meer mensen in de tuin zijn. Ik hoor praten, muziek maar ook geluid van vogels en zelfs gezoem van insecten die uit de winterslaap komen. Ik hoor ook de herrie van de hogedrukspuit om het terras weer klaar te maken voor de zomer en grasmaaiers.
Het is een enorm contrast met de normale werkdag. Door de minder drukke agenda zit ik nu op tijden waarop ik normaal zit te vergaderen met de handen in de grond om onkruid te plukken. Eigenlijk wel raar want ik haal het onkruid tussen de planten weg om vervolgens een kruiden en bloemenmengels op een deel van mijn gazon te strooien om te zorgen voor een stukje waar insecten gelukkig gaan worden. Maar mijn vrouw en ik komen er niet uit of het nou onkruid is wat er tussen de planten staat of spontane kruiden en bloemen die ook ergens een plek moeten krijgen in het kader van biodiversiteit. Zoals meestal bij discussies over de tuin wint mijn vrouw en gaat alle onkruid er dus uit. Het buiten werken is nog leuker als ik op de radio op de achtergrond Good day sunshine van de Beatles hoor.
En het is ook een goede dag in de zon. Gelukkig ben ik niet ziek en kan ik dus in mijn tuin werken en genieten van de zon.
Bij het wandelen met de hond zie ik ook dat de bomen en struiken weer knoppen krijgen. Bij de wandeling die nu ook langer kan zijn dan normaal kan ik mijn hoofd weer een beetje leeg maken en hoor ik de vogels fluiten in het Leudal. Zeker als je vroeg genoeg bent hoor je ook geritsel van kleine dieren die snel verdwijnen als ze je horen of zien aankomen. Ik had zelfs het geluk dat ik een ree zag dat nog even bleef staan toen ik er aan kwam maar toen snel het hazenpad koos of is het dan het reeenpad.
Langzamerhand krijg ik ook meer nog meer energie en het gevoel dat ik wat moet gaan veranderen. Moet ik niet wat gaan schilderen om alles weer tip top in orde te maken. Moet ik niet opruiming gaan houden in huis en in de berging om weer een schoon en opgeruimd huis te krijgen. Ik besluit aan die aandrang maar toe te geven en dan ook meteen mijn auto te wassen want dat is ook nodig. Mijn vrouw ziet met verbazing dat er nu dingen gedaan worden waar ze al lang om gevraagd heeft.
Volgens mij zou zij het liefste zien dat ik het hele jaar lentekriebels had.
Wel zijn de lentekriebels anders dan andere jaren. Het coronavirus houdt Nederland stevig in de greep. Deskundigen roepen dat het virus actiever is in de winterperiode en dat juist aan kracht gaat inboeten zoveel verder als we richting de zomer gaan. Het zou wel heel mooi zijn als we bij het toenemen van de lentekriebels steeds minder zorgen hoeven te maken over het coronavirus. Ik hoop dan dat het snel zomer is.
Ik wens iedereen die direct getroffen wordt door het coronavirus of mensen in hun omgeving hebben die op de een of andere manier hiervan de gevolgen ondervinden veel sterkte.
