Ellie vroog of ich nog soep wool. Het keek mich sjtröps aan. Ich wis woeë het aan dach. Lang geleje zote we mèt ein groeët gezelsjap van väöral vraemdje miense in ein tamelik sjiek restaurant aan ein lang taofel. Sjuun taegeäöver ós vroog eine man äöverdreve loestig óm aandacht. Zien vrouw keek asof ze mèt de ganse waereldj ruzie haaj. Ze kaldje mèt nemes en leek neet te weite woeë ze waas. Ich kós d'r mich waal get bie väörsjtèlle. Ellie zoot rechts van mich. Miene buurman links sjtoeëdje mich de hiele tied aan. 'Die haet eine pot zoeër hiëringe op. Of angers ein fles aek, det mót waal, zoeë nöt wie die kiektj.' Ich wool neet lache, det zooj lieke of ich de äöverbuurvrouw väör de gek heel.
Ich zjeneerdje mich eigelik väör waat miene buurman allemaol äöver de zjwiegendje vrouw zag. Wie hae mich vroog: 'Waas det zoeërmoos niks väör dich?' drejdje ich mich nao Ellie. Efeng. Wie we de soep ophaje, vroog de ober of emes eine twiëdje tejjer wool. De äöverbuurman waas de enigste. Hae pakdje ziene laepel, wie zien vrouw sjnepdje: 'Is mien soep neet lekker?' Het waerdje sjtil. 'Wiezoeë?' vroog de man gesjrókke. 'Ómdet se thoes noeët twië kier opsjöps.' Het klónk wie ein aordeil. 'Natuurlik is dien soep lekker,' probeerdje de man väörzichtig. 'Mer dees soep vinjs doe lek-ker-der,' veel de vrouw hem in de raeje. 'Waal lekker crèmig,' zag de man zaocht. 'Dus lek-ker-der as mien soep,' concludeerdje zuuj giftig.
'En crèmig? Maelig, zuls se bedoele. Vèssevoor oet ein pekske woeë ze soep taege zègke. Det völtj. Dalik kins se niks mier op. Wie dörfs doe in ein vol zaak te bewaere det mien zelfgemaakdje soep minder is!' De man waerdje hiel klein. Wie de ober de soep ónaangereurdj mètnoom, vroog hae: 'Waas d'r get mèt de soep, meneer?' 'Nae, nae,' wimpeldje de man aaf, 'mer ich kreeg inèns ein vol geveul.' 'Waat zag ich dich?' beet zien vrouw. Miene buurman haaj het neet mier: 'Gaef hem mer ein glaas aek, ober... waal net zoeë lekker as de aek van thoes.'
2020, waek 30
