Het begós tien jaor geleje. 16 april waas väör mich tot dan eine gewuene datum. Mer in 2010 zooj ich op dae daag eine dichtbundel presentere mèt de artistieke titel Een mooie dag om dood te gaan. Oos dochter Silvie loog op 16 april al twië waeke in Mesjtreecht. Lètst juni waas het oetgetèldj, mer zien zjwangersjap leep neet wie het mós. Ein paar oer väör de presentatie van miene bundel beldje Silvie det het kiendje achterein waerdje gehaoldj. Het zooj sjpannendj waere wie het ging aafloupe. De titel van mien beukske sjörgdje mich: Een mooie dag om dood te gaan. Haaj ich het óngelök döks oetgedaagdj? Later beldje oze sjoeënzoon det hae vader waas gewaore van ein dochter, Iris. Alles waas good, het wicht loog veilig in de couveuse. Wie het mèt Silvie waas, wis hae nog neet, mer het haaj d'r flink tösse gezaete. Ellie en ich móste ós opdeile. Het ging nao Mesjtreecht, ich nao de presentatie.
Het waerdje eine prachtige aovendj, al waas ich d'r mèt de kop mer half bie. Ich dors nemes te vertèlle van mien kleindochter, ómdet ich neet wis wie het mèt de moder waas. Taege het inj van de presentatie kwoom Ellie mèt verlossendj noets: ouch mèt oos dochter ging het naovenantj good. Het waas of eine lange jas van nate wol van mich aafveel. Wie de zaal van 300 man het noets huerdje, kreeg Iris ein sjpontaan applaus en ich kós mich mèt ein geröstj hert gruets veule. De väörige waek waerdje oos kleindochter tien, ein prachtige meid mèt ein geweljige kaer. Vanwaege de corona zatte Ellie en ich de cadeautjes väör de däör, beldje aan en probeerdje op angerhalve maeter aafstjandj het kindj eine fijne verjäördaag te bezörge.
Wie we thoes kwome, haoldje ich de post oet de brevebös. Dao wachdje mich ein verrassing: ein pakket van miene oetgaever. Ein film van 16 april 2010 ging in eine flits aan mich väörbie. Waas det ein good of ein sjlecht väörteike? Ich mook de post aop: de proofdrök van miene noewe roman met de artistieke titel Dansen op drijfzand.
2020, waek 17
