Ellie en ich wore väör in de haof bezig wie eine man op eine scooter mèt drie rajer bie ós sjtopje. Hae bekeek ós ein paar minute en deej ziene helm aaf. 'Zeet gae familie van Note Koeëb?' vroog hae. 'Wie kómtj gae daobie?' vroog Ellie. 'Ja,' zag de man, 'dao sjtóng vreuger ein boerderieke mèt drie notebuim väör de däör. En ein bank.' Hae wees nao de plaats woeë ich oze mèsthaok half rechtop in de gróndj haaj gehoudj. Hie woeëndje Note Koeëb mèt Mikketrien. Mesjien is eine van uch ein kleinkindj van Koeëb. Daoväör vraog ich det.' Ellie lag hem oet det hie noeët ein anger hoes haaj gesjtange. De man loesterdje gedöljig en sjtook zich óngertösse ein sigaret op.
Hae bloos de rouk van zich aaf en zag: 'Koeëb haaj ein heukske mèt tabaksplantje. Dao, woeë noe uer oprit liktj. De blader druegdje hae aan ein lien op de sjeur. Ich zeen het nog väör mich. As se ein sigaret van dae tabak roukdjes, woors se eine daag aan de dunne. Teminste, det vertèldje vader altied.' Ellie lag de miens väörzichtig oet det hae aan het verkiërdje adres waas. Hae leet zich neet äövertuge. 'Wied väör de aorlog,' bedoel ich. 'Gae kintj det neer mier weite. Ich kan mich det huuske zoeë väör de geist haole. Wie ich ein jaor of vief waas, bèn ich hie twië kiër gewaest mèt vader en moder. Mikketrien waas ein nicht van mam. Het ging äöver deile. De lètste kier zeen we mèt herrie vertrokke.'
'Hie haet noeët ein hoes gesjtange,' verzekerdje Ellie hem. 'Het zal waal,' zag de man óngeluivig. 'As geine van uch familie van Note Koeëb is, meuktj het ouch niks oet. Dertig jaor geleje is moder gesjtorve. Ich mós häör belaove det ich aan eine van Koeëb bericht zooj doon det zuuj sjpiet haet van die zilver tabaksdoeës.' Dao bèn ich vandaag väör van Bracht nao Häör gescooterdj.' 'Dit is Haelen,' zag Ellie. 'Ich laot mich niks wiesmake door eine wildjvraemdje,' sjpoesdje de man. 'Hie loog het hoes van Note Koeëb en dae woeëndje in Häör.'
2020, waek 45
