Ellie en mich vèltj het tot noe toe neet taege väör opgehoktj thoes te zitte. Het is in eder geval nog gein sjtraof, al duit het mèt het werm väörjaorswaer waal pien det de terasse gesjlaote zeen. Mer det is klage mèt gezónj bein. De enige die recht van klage höbbe äöver verlaore ómzat, zeen de kasteleins.
Nae, we höbbe het neet het sjlechtst getroffe.
We kinne allebei nog good, woeëne in ein ruum hoes mèt eine flinke haof en as we de waeg äöversjtaeke zitte we midde in het Luedaal. Dao wanjele we väöl.Van fietse zeen we ein bietje vies. Dök zeen de fietsepaej te sjmaal väör wied genóg van anger fietsers aaf te blieve. Daoväör höbbe we väöl minder gefietstj dit väörjaor as normaal.
Pas geleje haje we ós aevel ein flinke route zónger fietspaej oetgedachtj door veljer en dörpe. Die ging ouch door Bögkeme, woeë mien vader is gebaore en
woeë van vreuger oet eine typische,
eige humor laeftj.
Het waas nao aetestied. In de sjtraot woeë we door reje, wore miense boete. Op de waeg sjpeeldje wichter. De zón sjeen nog häör godsbèst. Ein prachtig tafreel mèt ein sjtrakke blauw lócht as decor. Eine man mèt twië hunj probeerdje van ederein aafsjtandj te haoje. Det waas nog neet zoeë gemaekelik. Het wore waal jóng hunj, mer flinke wuilese. En sjterk. De man probeerdje rechttoe rechtaan door de sjtraot te loupe, mer zien hunj wole eine angere kantj oet. Erger nog: ze wole eder eine versjillendje kantj oet.
Hae reet aan de lien väör ze in het gareel te haoje, mer det baadje neet. Ouch zien commando det ze móste loestere haoldje neet väöl oet. Gelökkig waas de man allein nog net get sjterker as die hunj same. Dus ze deje op het lètst waal waat hae wool, mer neet van herte. Het wore prachtige biëster troewes. In het väörbie fietse zag ich det ouch. 'Ze mótte allein nog liere loestere,' zag ich d'r flot bie. 'Det zal waal neet gebäöre,' waas zien drueg antjwaord. 'Ich bèn thoes neet angers gewindj. Dao loestertj ouch nemes.'
2020, waek 18
