Ein zekehoes is eine apaarte waereldj. Óm half zès sjmörges sjtarte de nachtzösters mèt ein rundje langs de patiënte. Die mótte zelf ouch aan de bak. De meiste sjlaope nog, mer waere netjes wakker gemaaktj: temperatuur, blooddrök, polssjlaag en nog väöl mier mót waere gemaete. As de nachtzöster van de kamer is, dinks se nog efkes weg te doezele. Vergaet het mer. Noew miense van de mörgeploog arrivere. Dan waertj het zekehoes pas tegooj wakker, wie ein sjtad die op gang kumtj. In de geng óntsjtaon files van kerre en waegeskes vol aparatuur, medicine, aete en drinke. Dokters, verpleegkundige, therapeute, assistente, stageluipers en soms technies personiël, loupe op en aaf.
Ich waas blie det ich dae hektiek van dun bie kós mètmake. De däör van mien kamer waas groeët en sjtóng altied wied aop. Zoeë kós ich gesjprekke op de gank waal huere, zónger ze te kinne volge. Het goof ein plezerig geveul, det ich neet gans waas aafgesjlaote van het normaal laeve. Naeve de däör sjtóng eine kleine aanrecht mèt eine wasbak. As se van de gank oet de kamer op leeps, veel dae eweg achter de däör, as die gans aop waas. De mörge nao mien operatie sjtóng ich aan de aanrecht. Ich haaj miene kazuifel van de operatie nog aan, maot 3XXL. Twië noew verpleegsters lepe de kamer op en zoge det het bèd laeg waas. Jóng vrouluuj nog. Mich haje ze neet gezeen. 'Woeë zal de direkteur zeen?' vroog de ein. Ze begóste drek te lache en deje gekke kal óngerein.
Ich sjtapdje achter de däör oet en vroog: 'Waat is het probleem, dames?' De reacties wore prachtig: lache, giebele en zich tegelieker tied duchtig sjame. Ein maedje zag: 'We haje het neet äöver uch.' En toen móste we alle drie lache. Toch bleef het väör häör ein óngemaekelike situatie. Väör häör te helpe, vroog ich: 'Woeë mót ich hie mèt haer?' en ich wapperdje mèt het operatiehaemdj. 'Aoh,' zag detzelfdje maedje drek: 'Hang dao mer neer. Kintj gae het weer aandoon as gae nog èns undercover gaotj.' Miene daag kós al neet mier kepot.
2023, waek 24
