Ellie en ich zoge het gebäöre. We wore aan het wanjele en lepe ein sjtökske van de route äöver eine fietspaad. Aan de äöverkantj van de waeg loog net zónne fietspaad. Dao kwome drie jungkes aanrieje. Ze fietsdje langzaam en haje allein mer oug väör ein. De langste haaj ruzie mèt die anger twië. Väöral mèt de kleinste dae zich neet op de kop leet zitte. As de lange te dun in zien buurt kwoom, tufdje dae kleine flink van zich aaf. Inèns reej de aanvaller in volle vaart van achter oet op de kleine in, mèt eine kreet woeë Ellie en ich sjoew van waerdje. Mèt de linkerbein väöroet gesjtaoke, wool hae zien sjlachtoffer van de fiets sjtampe. Dae remdje, net wie de lange mèt ziene bein oethaoldje. Hae misdje, sjaot naeve de waeg in eine graaf dae vol water sjtóng.
Det zoge we pas wie hae kleddernaat weer op ziene fiets kraop. Hae draop letterlik aaf, oetgelache door de twië angere. Zien gezichtsverlees waas eige sjöldj. Gezichtsverlees äöverkumtj ós allemaol waal èns. Pas huerdje ich het verhaol van eine man dae mèt zien vrouw nao de diploma-oetreiking van ziene zoon ging. In ein supersjieke gelaegenheid in Amsterdam. Hae haet ouch eine supersjieke oldtimer. Ze wore vreug, dao waas nog ein parkeerplaats vrie, recht väör de däör. Allerlei bedrieve wore väör de zaak, mèt väöl personiël, bezig mèt versiere.
De man begós de auto achteroet de parkeerplaats in te rieje. Eine kiër, twië kiër, drie, veer, vief. De werkluuj krege het gehampel in de gate. Zien vrouw zag: 'Sjtap mer oet, ich parkeer de wage waal in.' Dao sjtóng hae wie ein klein jungske mèt eine roeëje kop te kieke wie zien vrouw in ein bewaeging de auto perfekt tösse de angere twie neerzat. Wie hae het verhaol van zien gezichtsverlees zelf vertèldje, mós ich aan dae zeiknate jóng dinke. Dae mós gans allein heivers. Soms zitj het mèt, soms zitj het taege. Väör dae man zoot bekans alles mèt. Ein vrouw die waal kan inparkere en eine zoon mèt ein sjoeën diploma. Waat wils se nog mier!
