'Ein groeëte maot in de sjoon is ein sjtraof,' zag de vrouw die bienao door het sjtopleecht waas geloupe. Net op het lètste moment heel ze in. 'Gae woortj nog gemaekelik zónger óngelökke aan de äöverkantj gekómme,' zag ich. Ze keek mich treurig aan. 'Dao geit het zich neet óm. Hie, dao höb ich het äöver.' Ze keek nao ónger nao häör veut. 'Roeibuet zeen het. Waor of neet?' Ich haoldje de sjouwers op. Häör veut wore ónmäögelik groeët en breid, väör ein vrouw. Lètst vertèldje Tom Waes op de tv det we allemaol ein paar procent van de Neanderthaler in oos gene höbbe. Dan zote die paar procent bie dees vrouw volledig in de veut. Ich sjadje häör sjoon op maot 52, mer het zooj net zoeë gemaekelik 54 kinne zeen of 56.
'Ich zit mien veut altied väöl te wied väöroet,' ging ze wiejer wie ich bleef zjwiege. 'Doe en alle anger miense höbbe ein saort computer in häör veut, ein geveul väör aafsjtandj. Bie mich is det bie de gebaorte neet mètgeleverdj. En det is lestig as se gesjtraofdj bès mèt zón latsje. Mien laeve lang sjtoeët ich äöveral taege-aan: taege de plintje ónger eine kast, de puet van ein banksjtèl, bèd of taofel. Of taege emes dae vlak väör mich löptj. Doe höbs juust nog gelök gehadj det ich neet achter dich leep. Wieväöl blauw tiëne ich höb gehadj wie ich as kindj berves door het hoes leep. Det wils se neet weite. Sandale dörf ich gein te drage, as mien maot al zooj besjtaon.'
Ich vónj het ein óngemaekelik verhaol en keek óngeröstj óm mich haer. De vrouw haaj ein loezige sjtum en keek äöverdreve zielig, asof ze ein toniëlsjtökske opveurdje väör ein opname mèt eine verborge camera. Häör sjoon wore waal erg groeët. Heel ze mich väör de gek? Van de angere kantj ... vreuger höb ich róndj de Kerstmis ein paar waeke gesjarreldj mèt ein maedje van de Neerkantj. Ein liëlik knap dink troewes, mèt eine Puch. Het haaj get kinne waere tösse ós, mer as het zich de haose oetdeej ...
