'Gezegende bloemen, naar Rome', meldje De Limburger de väörige waek. Jaomer genóg neet in het dialect, want dan rijmtj die zin zoeë lekker. Het is ein traditie det Hollandjse blome mèt Paose het Sint Pietersplein kläör gaeve. Óm eine hook van det plein ligktj de Friezenkèrk. Vanoet die kèrk is geregeldj det de traditie ouch dit jaor door kós gaon. Wie ich det loos, kwome de herinneringe vanzelf nao baove. Want jaore geleje wore Ellie en ich mèt ein klein gezelsjap in Rome. Oze gids waas Jac Wijnands zaliger. Ein internationaal mès op zunjig in de Friezenkèrk sjtóng ouch op het program. Det wils se neet misse. Oos plaatse wore gereserveerdj, we waerdje óntvange as 'de pelgrims uit Roermond'.
Het waas drök. De preester dae de mès deej, vertèldje wie het ging bie het haole van de communie. Waem eine hostie wool, kreeg dae gewuen in de henj gelagdj. Óngeluivige kóste de zaegel kriege, mer móste det mèt ein bepaoldj teike laote weite. Ich waas al jaore oetgesjreve oet de kèrk, mer wool waal de zaegel. Kós ich mich effe vertraeje. Mer de assistent-geistelike haje neet begrepe waat de bedoeling waas. Dus wie ich mich wool laote zaegele, duudje de preester mich eine hostie in de henj. Ich haaj hem gewuen kinne opaete, mer oet respect deej ich det neet. Ich leep trök nao mien plaats. Dae hostie zooj ich waal aan Jac gaeve. Mer dao kreeg ich de kans neet väör.
Halverwaege klopdje mich emes op de sjouwer. Ein jóng zöster in ein blauw habijt mook mich mèt gebare dudelik det ich de hostie in de móndj mós doon. Det wool ich neet, dus van erme ozel goof ich 'het lichaam van Christus' aan häör. Nao de mès ging ich nao de nón haer. Ich begós in het Ingels, probeerdje daonao Duits en Frans. Ze versjtóng d'r niks van. Inèns vroog ze: 'Spreekt u Nederlands?' Dao sjtóng ich mèt mien good fatsoen. Zeker wie bleek det ze oet Born kwoom. Ich weit bekans zeker det zuuj die blome väör het Sint-Pietersplein haet geregeldj. Zoeë zeen die van Born.
2023, waek 15
