Pas geleje maildje mich emes ein bericht oet de Nieuwe Koerier/ Maas- en Roerbode van 30 september 1905. Het is ein saort kolumn äöver wie de ideaal vrouw mót zeen. De sjriever is lichtelijk eine geistelik, want miense die gein versjtandj höbbe van ein óngerwerp, höbbe d'r doorein waal ein sjtevige meining äöver. De pater liktj touwlustige jongelinge mèt ein versje oet det ze neet mótte zeuke nao ein maedje det knap is. En die een wijf/Trouwt om 't schoon lijf/Verliest het lijf/En houdt het wijf. En hae sjrieftj d'r achteraan: Juist! zoo is het.
Haet de pater get taege knappe maedjes? Det neet, al waarsjuuwtj hae: Maar ... maar ... − en daar zit 'm de knoop − een mooi gezichtje alléén moet den trouwlustigen jongeling niet voldoende zijn, om een meisje in zijn huwelijksboot op te nemen. Want: Daar moet bij komen een s c h o o n e z i e l. De ware schoonheid van de vrouw zit in een e c h t d e u g d z a a m l e v e n. Die sjoeënheid hoestj, aldus de kinner van het vrouwelik schoon, in het bevalligste sierraad van de vrouw, de vreeze des Heeren. En oze ekspert concludeertj: Een vrouw, die dat sierraad bezit, heeft geen schoonheismiddelen noodig om te behagen. Of een vrouw roode of zwarte haren heeft; of zij maar vijf tanden in den mond heeft of nog goed kan bijten ... dat alles maakt niets.
Als een vrouw maar waarlijk deugdzaam is, d a n b l i j f t z i j s c h o o n, door hare oprechte godsvrucht, door hare zachtmoedigheid, door onuitputtelijk geduld, door hare goedheid en vriendelijkheid jegens iedereen, door haar medelijden en milddadig hart. Zoo'n vrouw blijft voor den man in den volsten zin des woords een 'zonnetje' op zijn levenspad. En voor 'zonsverduistering' bestaat geen gevaar. Zoeë ligktj de sjriever de ideaal vrouw aan de kètting van de man. Aan welke eise dae man zelf mót voldoon, sjteit d'r neet bie. Lichtelik dinktj de pater det mansluuj al ideaal zeen as ze waere gebaore.
2023, waek 16
