Malaucène ligtj aan de voot van de Mont Ventoux. Het is ein echte vakantieplaats. Jaore geleje haje Ellie en ich dao ein huuske gehuurdj, ein gite, op zien Frans. Het loog midde tösse bóngerte mèt keersebuim. Lekker röstig aan de randj van het dörp. Mer ouch mèt doezendje kilo's prachtige dieke, keerse, zjwart-roeëd van riepheid, geweljig van sjmaak. En waat väör Ellie nog väöl belangrieker waas: de boer wees ós aan woeë we mochte plökke. Väör de däör. Zoeëväöl we wole. As Ellie eine vogel zooj zeen, waas ein sjpraen want het is herstjtikke gek op keerse. Baeter haje we het neet kinne treffe. Efeng.
We haje de auto nog neet tegooj oetgelaje, of Ellie leep mèt eine depe doorsjlaag de bóngerd in. Vief minute later waas het al trök, de doorsjlaag vol keerse, mèt in het midde nog ein bergske. Wie we ós saoves in het dörp op ein terras zatte, wore de keerse op. Ich haaj d'r ouch ein paar gehad. Ellie haaj zich ein wied klèdje aangedaon, want het kreeg de bóks neet miër toe. Op het terras waas het gezellig. In alle tale huerdje se fietsers vertèlle äöver häör avonture op de Ventoux. Ellie waas sjtil en haaj nörges zin in, ouch neet in water. We ginge al vreug nao hoes, want we wore meug van het rieje.
In bèd bleef Ellie aan het sjörge. Ziene boek waas hel en opgezatte asof het op zien lètst leep. Zoeë haaj het zich begaadj aan de keerse. En det mós het de ganse nacht misnete. Rechtop in bèd zoot het, drie kösses in de rögk. Óm de haverklap rendje het nao de wc. Het sjtook in ziene boek, asof het echte weje haaj. Taege de mörge waas het ergste leid geleje en kós het nog effe sjlaope. Sjmöges sjtóng het geliek mèt mich op. Ich zat thië en zónger óm te kieke zag ich: 'Noe zuls se de ganse vakantie toch waal gein keers mier hove.' Ich huerdje niks trök en keek intuiïtief nao boete. En jaowaal, dao leep madam weer mèt de doorsjlaag de bóngerd in.
2023, waek 28
