Ellie en ich lepe in Nunhem äöver de Kerstmertj bie café Servaos en de Servaos kapel. Väör de Servaosprocessie ligke vriewilligers dao ein prachtig blometapijt, van de waeg ónger nao de kapel baove. Ein traditie woeë Nunhem gruets op is. Op die kapel ouch troewes. Die is hel toe aan ein opknapbäört. Det kostj väöl geldj. Väör ein deil van det geldj bie-ein te kriege, waas de kerstmertj d'r. Organisere kinne ze in Nunhem waal: het waas ein bezunjer, gezellig en drök evenement. Miense die zich dök lang neet gezeen haje, moke d'r ein sjpontaan reünie van. Äöveral sjtónge ze in gruupkes mèt ein te klasjenere.
Inèns waerdje Ellie met väöl hallou's en wie geit het nogs en lang neet mier gezeens aangesjpraoke door ein vrouw van oze laeftied. Ze haaj eine man bie zich. Ich kindje ze allebei neet. De man sjtóng get väör aeve väöl óm zich haer te kieke en haoldje óm de haverklap ziene mobiele telefoon oet de tes. Ich zoog wie hae de vrouw ein paar kiër óngemerktj duudje väör door te loupe. Zuuj en Ellie haje het drök. Zoeë te huere kóste ze nog zeker eine daag väöroet mèt herinneringe. Ich probeerdje twië kiër mèt de man aan de kal te kómme. Eine kiër zag hae 'jao', de angere kiër 'nae'. Ouch good, dach ich, en loesterdje nao de twië dames, zónger mich mèt het gesjprek te bemeuje.
De vrouw vertèldje äöver de probleme van het aojer waere. De rögk, de bein, de veut, de kop. Dao wore min óngerdeile woeë ze nog content äöver waas. 'Aojer, waere wae allemaol,' concludeerdje ze gelaote. 'De gevolge höbbe we te bäöre wie ze kómme. Dao zitj niks angers op.' Ze duudje de handj van häöre miens eweg dae wiejer wool. 'Gelökkig hove we neet miër te gaon wèrke,' concludeerdje ze. 'Het is eine gekke tied,' zag Ellie. 'Jage, jachte, drök, drök, drök. Ich zooj neet wille rule mèt de jeugd. Wae höbbe teminste nemes dae ós jeugt.' De vrouw keek mèt ein sjeif oug nao häöre man en zag vengig: 'Doe mesjien neet, Ellie ...'
2023, waek 51
