Inèns kwome de herinneringe en verhaole äöver de tied det ederein nog nao de kèrk ging. Aanleiding waas het book Zuid van Jo Wijnen det pas is versjene. Dao-in sjpeeltj de kèrk ein belangrieke rol. Ein vrouw vertèldje wie häör vader häör dwóng väör sunjes nao de més te gaon. Zelfs wie ze al volwasse waas. Nachtdeenst gedrejdj of neet: iërst nao de mès, dan pas nao bèd. Det ze dök sjael keek van meugigheid mook de vader niks oet, de mès ging väör. Ouch as ze sunjes pas óm nege oer hoofdje te beginne, waas d’r aan oetsjlaope gein dinke. Óm zès oer sjtóng pap naeve het bèd aan häör te riete det ze mós opsjtaon. Want te laat kómme in de mès waas ein doeëdzunj.
Häör zöster veel altied flauw, nog väör pesjtoeër aan de praek waas begós, ómdet het nuechter mós zeen väör de communie. Kaplaon sjtèldje väör det het maedje allein mèt hoeëg fiëstdaag eine hostie zooj aafhaole. En det het dan väör de mès ein besjuut mèt ein tas thië moch pakke. Det ging d’r bie de vader neet in. Zoeë fanatiek wore ze bie ós thoes neet. Mien moder wool det we nao de kèrk ginge ómdet het zoeë huerdje. Of zuuj en pap geluifdje, höb ich häör noeët gevraogdj. Mer ich veuldje det de kèrk pap gesjtaole kós waere. Toch ging hae nao de mès, as d’r teminste gein doeve trök móste kómme van de wedsjtriedvlucht.
Zien plaats waas achter ónger de taore, tösse anger manskaerels die ouch neet wiste waat ze dao deje. Nao de communie lepe de meiste nao boete. Ich waas achttiën wie pap sjtorf en noom zien plaats ónger de taore äöver. Geluive waas neet aan mich besjtaedj, ich ging nao de mès väör mam, die het as wèdvrouw al lestig zat haaj. Op eine zunjig probeerdje pesjtoeër het volk ónger de taore de banke in de kalle. ‘Hie kins se de mès neet volge,’ zag hae. ‘Dit sjtök huertj neet bie de kèrk.’ In de geist van mien vader vroog ich: ‘Woeëväör is het d’r dan aangeboewdj?’
2021, waek 32
