‘Waat meuktj väör dich het laeve de meute waerd?’ Väör ich nao bèd ging zapdje ich langs ein paar zenders wie dees vraog naeve kwoom. Ómdet het mich ein vraog väör de EO leek, lèdje ich neet op waem de interviewer waas. Waal kreeg ich de reactie van de man dae reageerdje nog net mèt väör ich de tv oetzat: ‘Muziek.’ Det klónk redelik. Van de angere kantj, as dae miens noeët mier muziek kós loestere, waas het laeve väör hem dan zónger waerde? De vraog van de interviewer leet mich neet mier los. Waat zooj ich zelf höbbe geantjwaordj? Ierlik gezagdj wis ich het neet.
De volgendje daag kaldje ich ónger het wanjele mèt ein paar miense. Ich vroog häör waat väör häör het laeve de meute waerd meuktj. De iërste vrouw waas hiël dudelik. ‘Mien kleinkinjer. Miene miens is doeëd en as ich gein kleinkinjer haaj, hoofdje het väör mich neet mier.’ Häör vrindin zoog det neet zitte. ‘Väör mich,’ zag ze, ‘is det angers. Ich vinj kleinkinjer sjoeën, mer as ich d’r gein haaj gekrege, waas het ouch good. Det ich hie bèn, in dees ómgaeving woeë ich mich thoesveul, det meuktj het väör mich de meute waerd.’ Efkes later vroog ich ein echtpaar van ein jaor of fieftig. Het koppel waas einsgezindj. ‘Det wae ós same höbbe,’ zag de vrouw. De man knikdje.
Op ein bank zote twië jónges van ein jaor of zèstiën ein filmke op eine tillefoon te kieke. Häör vroog ich ouch. Ze keke mich vraemdj aan, haje dudelik nog noeët äöver de vraog naogedachtj. Väör get te zègke zag de eine: ’Seks.’ Ze móste d’r allebei hel mèt lache. ‘Väör mich ouch,’ zag de angere. ‘Sjrief det mer op. Het is zeker väör ein enquête?’ Ich leet het d’r bie. Wie ich thoeskwoom vertèldje ich Ellie van mien klein óngerzeukske en vroog: ‘Waat meuktj väör dich het laeve de meute waerd?’ ‘Ich bèn het èns mèt die twië dames,’ zag het, ‘en ouch mèt det echtpaar.’ ‘En die jónges?’ vroog ich väörzichtig. ‘Och,’ zag Ellie. ‘Die kómme d’r nog waal achter.’
2021, waek 30
