'Mich höbbe ze gevónje ónger het roeëdmoos,' zag de man mèt de kale kop. Ellie en ich sjtónge mèt hem en drie angere aan ein sjtaontaofel woeë toevallig nog plaats waas. Wae kindje nemes van häör. Het waas op ein receptie, dus dan is d'r altied kal zat. Mesjien wool dae man 'leuk' doon. Of mesjien wool hae kal make. Mer gevónje ónger het roeëdmoos? Woeë sjloog det op? Ich keek de sjpraeker vraogendj aan. Ouch Ellie begreep neet woeë hae het äöver haaj. 'Mer,' zag hae d'r flot achteraan, 'dao is noe niks mier van te zeen.' 'Bie mich ouch neet,' zag eine angere dae gries waas. 'Ich loog ónger het witmoos.' Toen haje Ellie en ich de gate det het äöver de kläör van de haor ging.
Op de liëger sjoeël waerdje kinjer mèt roeëj haor dök oetgesjolje. Neet allemaol troewes. 'Roeëje rotzak, roeëje raekel of veurtaore' wore gans gewuen oetdrökkinge. Ich vroog aan de man van het roeëdmoos of hae last van zien kläör haor haaj gehadj. 'Nae,' zag hae. 'Ich vaegdje drek van mich aaf, as emes dörfdje te sjelje. En eine groeëte jóng dae ichzelf neet aankós, kreeg ze gevaegdj van mien broor.' Zoeë ging det vreuger inderdaad. Kinjer losdje det saort kwesties óngerein op. 'Ich höb d'r ein saort bienaam aan äövergehaoje,' bekindje de man van het witmoos. 'Ich bèn nog altied de Witte van ***. En det vinj ich gaaroets neet erg. Väör mich is het ein saort iëretitel. En dich?' vroog hae aan mich. 'Ónger welk saort moos höbbe ze dich opgeraaptj?'
'Det weit ich neet,' zag ich. 'Ich dink sjproete, die kwome eder väörjaor trök in mien gezicht. Neet äöverdreve väöl, mer toch genóg. Mer eigelik haaj bekans ederein sjproete. Dus det zal waal neet apaart genóg zeen gewaest väör dao emes mèt oet te sjelje. Dink ich.' 'En doe?' vroog de Witte aan Ellie. 'Ónger welk moos loogs dich? Of haet de ojevaar dich gebrachtj?' 'Niks d'rvan,' zag Ellie. 'Pap en mam höbbe mich zelf gemaaktj.' 'Jao,' zag de Witte fien eweg. 'Erm miense móste vreuger alles zelf doon.'
2024, waek 18
