Pas geleje waas de twiëling oet Remunj mien kinnis van moderne muziek aan het teste. Ze neumdje mich eine houp name op woeë ich nog noeët van haaj gehuerdj. Van sommige kós ich neet èns opmake of het de titel van ein leedje waas, of de naam van eine artiest. Iërst dachte ze allebei nog det ich häör väör de gek heel. Gauw genóg begrepe ze det häöre opa op det gebied van eine angere planeet kumtj. As lètste test neumdje ze eine zanger dae zoeë waereldjberoemdj waas det ederein hem mós kinne. Ich mós weer passe. Asof het waas aafgesjpraoke, sjprónge ze geliek op, rendje mèt de erm nao de hemel gesjtaoke ein rundje door de kamer, terwiel Tijl reep: ‘Miense van ein dörp. Ich kan d’r neet taege. Die weite niks’
Waat humor aangeit, zeen ze allebei al behuerlik wied óntwikkeldj. Dus väör mich extra te plaoge zagte ze: ‘Opa is al aod, dae hèltj natuurlik van Frans Bauer. Ich sjödje van neet. Dus koppeldje ze mich iërst nog aan André Hazes en daonao aan Marco Borsarto. Óm häör sjtil te kriege zag ich det ich van de Doors, Iron Butterfly en Joy Division waas. Dao haaj ich häör te pakke, want die name zagte häör niks. Dus ich kós häör fien oetligke det ós versjil in kinnis van moderne muziek niks mèt dörp of sjtad te make haet, mer mèt laeftied en mèt de generatie woeë se in opgruuts.
Wie het inèns in mich opkwoom, weit ich neet, mer ich zag: ‘Wètj gae eigelik waat eine nozem is?’ Ze keke zich aan en begóste mich oet te lache. ‘Det waord besjteit neet, opa.’ Ich vertèldje häör van nozems, kreidlers, zündapps, vètkuive en nog väöl mier woeëvan ich neet èns wis det ich het haaj ónthaoje. ‘Dao zeen zelfs leedjes äöver nozems gemaaktj,’ zag ich. As bewies begós ich de hit van Cornelis Vreeswijk te zinge: ‘Niemand ter aarde weet hoe het eigelijk begon/Het droevige verhaal van de nozem en de non.’ Nao het derdje couplet reep Tirza: ‘Opa, sjei mer oet, wae geluive dich.’
2021, waek 47
