Ellie en ich lepe äöver de fietsepaad dae zich tösse de Roggelsewaeg en de Sjpeckerwaeg door de bos sjlingertj. We haje net op L1 nao de Vossen van de Spik gekeke. Het toniëlsjtuk äöver het verzèt door moder Vossen en häör kinjer waas in 2019 tiën kiër opgeveurdj. We lepe äöver historiese gróndj. Vlak achter ós haje de partizane oet Baolder de Pruse vanoet de sjtruuk besjaote. Het waas good aafgeloupe. Links van ós loog de Sjpar. In de aorlog waas det ein geheim centrum van cultureel verzèt. Neet wied van ós aaf waas ein groeëte, gecamoefleerdje koel gewaest woeë óngerdukers haje gezaete. Ietskes väör ós waas eine geallieerdje vleger neergesjtortj. De Sjpik zelf loog vlakbie.
Ellie en ich haje väöl werk gehadj mèt het toniël en haoldje herinneringe op. Daodoor lepe we ós bekans taege eine aoje miens aan dae ein bietje verlaore naeve ziene fiets óm zich haer sjtóng te kieke. ‘Ich bekin mich neet mier,’ zag hae. ‘Is dit Nunhem?’ Aan zien ouge te zeen, waas d’r mier loos. Ze keke tamelik laeg väör zich oet. ‘Hie bén ich vreuger dök gekómme,’ zag hae. ‘Ouch in de dónker. Mer ze verangere de hiele tied alles. Asof ze het ekspres doon, det de miense verdwale.’ Ich haaj het idee det de man de waeg neet allein letterlik kwiet waas, mer ouch figuurlik.
‘Mótj gae in Nunhem zeen?’ vroog Ellie. ‘Nae,’ zag hae ein bietje nuetelik. ‘Mer as ich einmaol in Nunhem bèn, bèn ich wied zat. ‘Höbtj gae geine tillefoon, det gae emes kintj belle?’ vroog Ellie. ‘Ich hoof nemes te belle,’ zag de miens nog get nueteliker. ‘En ich höb ouch geine tillefoon. Ich wil nao Nunhem.’ Ellie en ich keke ós èns aan. Wie móste we det oplosse? Hae sjtóng mèt de naas van ziene elektriese fiets de goje kantj oet. Eigelik hoofdje hae allein mer de fietsepaad aaf te rieje, de Roggelsewaeg recht äöver te sjtaeke en de waeg te volge. Dan kwoom hae vanzelf in Nunhem. Wie Ellie hem det zoeë oetlag, zag hae: ‘Roggelsewaeg? Zègk det dan drek. Ich woeën in Roggel.’
2021, waek 19
