Dónderdes väör Pinkstere waas ich bie de dokter väör miene rechterwiesvinger dae óntsjtaoke leek en flink pien deej. Väör het kort te haoje: Vriedes mós ich al vreug opnoew blood laote prikke. Nog gein drie keteer later zote Ellie en ich in Remunj bie Laurentius op de Spoedhulp. Nao allerlei óngerzeuke loog ich, ein oer verder, te wachte op ein operatie. Wie laat precies kós neet gezagdj waere. As d'r ein gaat veel in de planning van de chirurge waas ich drek aan de bäört. Det gaat veel d'r neet, dus het waerdje 's aoves acht oeër. Het klinktj raar, mer het wachte veel neet taege en waas de meute waerd. Allein al väör de perfecte organisatie róndj zón operatie te zeen, zoojs se geopereerdj wille waere. Bie wieze van sjpraeke. Efeng.
Ómdet het op de aafdeiling neet drök waas, kós ich nao de operatie zelf mien kamer keze. De verzorging waas prima. Óndanks alle beperkinge probeerdje ederein het mich zoeë aangenaam mäögelik te make. Pinksterdaag vertèldje ein verpleegkundige det ich ouch nao boete kós, as ich wool. De zón sjeen, dus det wool ich waal. De verpleegster mook mich los van het infuus. Det waas ein hiel oplóchting. Mien vrieheid väör efkes bracht mich ein ervaring die ich neet zooj höbbe wille misse. Op pinksterzunjig leep ich óm tiën oer sjmörges door ein totaal verlaote zekehoes nao de oetgank.
Allein op de waereldj. De waeg door de hoeëg geng, woeë op sommige plaatse de zón nao binne veel, waas al ein belaevenis. Mer de inmense ruumdje van de hal toverdje mich ein indrökwekkendj wónjer väör. Ich veuldje mich klein. Klein, en plezerig allein, eine óntdèkkingsreiziger dae zich oetleep in eine gedruimdje waereldj. Ich waas d'r al hiël dök gewaest, mer zoeë wie ich de hal noe zoog, haaj ich häör nog noeët gezeen. Zónger miense, drökdje en getoervel, zónger geluide en geroezemoes óm mich haer. Ich haaj mich oetgeloupe in ein oase van sjtildje en röst. Ich zat mich en deej de ouge toe väör te genete van dit ónverwachtj pinkstercadeau. Väör efkes in de hemel op aarde.
2023 waek 23
