Ellie en ich lepe in Naer naeve de baek, richting Maas. Het waas gries waer. De tv haaj waal get zón väörsjpeldj, mer dao trok de zòn zich niks van aan. Aeve good waas het gein sjtraof väör naeve de baek op te loupe. Aan de eine kantj loog ein prachtig opgeknaptj, boeregood, aan de angere kantj de randj van het dörp. Mèt de Friedesse mäöle as gratis juweeltje. Wie we bie de brögk kwome die in de waeg ligktj van Bögkeme nao Naer, begós de zón lekker te sjiene. De herfstkläöre van het landjsjap kwome tot laeve. Effe later wore we al bie de sjteiger van het fietsvaer aan de Maas.
Van Kessel oet kwome twië groeëte buet aangevare, eine aan de Beeselse kantj, de angere aan de Naerse. Het ging hel, asof het óm het eine weddesjap ging, waem in Bögkeme het iërst ónger de sjpaorbrögk door zooj gaon. Versjtappe taege Hamilton, mer dan op het water. De boeët aan oze kantj haaj de bèste papere väör te winne. Hae ging get helder en haaj de binnebocht. Mer inèns gaof de boeët aan de äöverkant ekstra gaas en haoldje de angere langzaam in. Net väör de boetebocht sjtook hae sjuun de Maas äöver, asof hae dwaers door ziene concurent wool vare. Det waas ouch gebäördj as dae boeët neet vaart haaj geminderdj. Gelökkig leep het net good aaf.
Eine man mèt eine scootmobiel haaj het ouch gezeen. We kóste hem neet. ‘Wappies,’ zag hae. ‘Die höbbe de coronakolder in de kop.’ Waat mós se dao-op zègke? Hae verwachdje gein antjwaord. ‘Det kumtj allemaol door det OMT,’ ging hae wiejer. ‘Die make de miense gek mèt häör advieze ’ ‘Ich höb d’r gein versjtandj van, antjwaordje Ellie väör van dae negatieve kal aaf te zeen. ‘Ich waal,’ zag hae, ‘ich höb nog mèt Marion Koopmans gesjarreldj.’ Dao sjtónge Ellie en ich effe van te kieke. ‘Dan woortj gae eine goje väör het OMT,’ maendje Ellie. Hae reageerdje drek. ‘Det kós waal èns kloppe. Dan beteikendje die aafkorting waat ze zooj mótte beteikene: Óntsjmette, Móndjkepkes en Teste.’
2021, waek 48
