Ellie en ich logeerdje mèt vrinj in het WTC in Rotterdam, ein geweljige sjtad. We wore saoterdes laat net op de kamer wie het alarm aafging. Ein vruntjelike, zakelike sjtum reep óm door de intercom det we röstig, sjnel nao boete móste. We pakdje oos papere en ginge mèt eine houp anger miense nao de noeëdoetgang. Ich leep achter Ellie aan. Naeve mich leep ein jónk maedje, eine kop groeëter as ich. Het waas allein en zag mich det het bang waas. Ich zag det we gelökkig neet in Kiëv wore en det het mer bie mich in de buurt mós blieve. Het waas waal bang, mer neet väör mich, want het pakdje mich drek bie de handj. In tieje van noeëd waere wette gebraoke. Handj in handj ginge we äöver half dónker trappe, door eine sjportzaal en vertrèkke die verboewdj waerdje.
Inèns sjtónge we boete. Dao zoge we oos vrinj. Het maedje haaj ouch bekindje gezeen, leet mien handj los en waas eweg. Gouw genóg kós ederein trök nao de kamer. Wie het alarm aafging en we nao boete móste, haaj ich paniek verwachtj. Dae waas d'r totaal neet. Det haaj ich waal ein paar kiër angers mètgemaaktj. Op ein van oos iërste vakanties lepe we in Oeësteriek in ein lang rie same mèt eine gids door de grotte van Werfen. Dao wore drie man die ein saort sjtallamp droge. De middelste en achterste lamp vele tegeliek oet. Drek brook paniek oet. Miense begóste te kake en repe: 'Licht, licht!'.
Gelökkig bleve Ellie en ich röstig en haaj de gids reserveleecht bie zich. Jaore later reje we in Italië door eine aoje, twiëbaans tunnel, wie we inèns midde in de tunnel sjtil sjtónge. File. Dao waas leecht zat van autolampe. Toch begóste de Italiane óm ós haer op sjlaag in paniek te claxonnere. Ein versjrikkelik geluid ketsdje door de tunnel. De Italiaanse paniek dreigdje äöver te sjlaon nao oze auto. Ich heel mich nog net in de handj. Het leefst aevel haaj ich hel mètgetoeterdj. Väör die opgefokdje paniekzejjers te mane det ze zich gvd röstig móste haoje.
2023, waek 12
