In miene kinjertied waas Sinterklaos geine gemaekelike. Ich haaj ein paar naeve die neet mier geluivig wore. Het wore batrave mèt ein good karakter. As jungske van vief keek ich hoezehoeëg taege häör op. Ze haje al èns rammel gekrege mèt de roe en wore bienao in de zak van Piet geduujd. Ze kóste jónges oet Haelen die det echt waas äöverkómme. Die wore in de zak mètgenaome op de boeët nao Sjpanje. Mien naeve wiste zeker det zuuj det jaor ouch de zak in móste. 'Det Sinterklaos zich mer eine baer vingtj,' zagte ze taege mich. 'Wae sjnieje dae zak van Piet gewuen van ónger aop. Mèt ein kniep.' Gruets lete ze häör kniep kieke. Ich waas deep ónger de indrök. Van Sinterklaos en van mien naeve. Gelökkig waas Piet sjoew väör kniepe.
Op het werk vertèldje ein collega det bie häör thoes Sinterklaos op bezeuk kwoom. Väör häör en häör jónger broor Huub. Wie ze nog geluifdje, waas det ein hiel ceremonie. Bie Sinterklaos op sjoeët. Vertèlle wie braaf ze det jaor wore gewaest. Ein versje opzègke, ein leedje zinge, väör ze dan eindelik de pekskes krege. Mer iërst vroog Sinterklaos eder jaor weer: 'Heb je al een wens voor volgendj jaar?' Nao de ceremonie ginge pap en mam, de twië Piete en Sinterklaos aan de borrel. De kinjer móste gauw genóg nao béd. Wie Huubke tiën jaor waas, herkindje hae Sinterklaos: aome René. De witte plek ónger ziene linker pols haaj hem verraoje. Mer Huubke zag d'r niks van.
Op de sjoeët bie Sinterklaos sjpeeldje hae de brave geluivige. Vertèldje der hae noeët sjtout waas, altied gehoorzaam waas en zien bèst deej op sjoeël. En ouch det hae hiël väöl van papa en mama heel en van zien zösterke. Precies waat de Heilige en zien knechte gaer huerdje. Dus väördet Sinterklaos het iërste kadootje aan Huubke goof, vroog hae wie altied: 'Heb je al een wens voor volgendj jaar?' Het jóng bedach zich neet en zag: 'Ja, Sinterklaas. Dat oom René niet meer met moeder in de keuken staat te kussen als papa niet thuis is.'
2023, waek 49
